با این که سری A یکی از با اهمیت ترین خانواده‌های سامسونگ از نظر آمار فروش است، این شرکت تقریباً Galaxy A17 را بی‌سر و صدا داخل بازار کرد؛ طوری که انگار خودش هم نمی‌خواست زیاد به چشم بیاید. با این‌حال، Galaxy A17 اینجاست و قرار است برای تعداد بسیاری از کاربران در سراسر دنیا، یکی از گزینه‌های مهم تلفنهای اقتصادی اندرویدی باشد. مسئله مهم این که گوشی گلکسی A17 در دو نسخه 4G و 5G اراعه می‌شود و مدلی که ما در حال بازدید آن هستیم، نسخه‌ 4G است. 

قیمت گوشی گلکسی A17 4G تغییری نکرده و همان قیمتی که برای Galaxy A16 (و A15) هم دیده بودیم ثابت مانده است. اکنون سوال اینجاست. آیا این گوشی بهترین انتخاب اقتصادی سال ۲۰۲۵ است؟ تا آخر بازدید گوشی Samsung Galaxy A17 4G همراه دیجیاتو باشید.

ویدیو بازدید گوشی Samsung Galaxy A17 4G

طراحی و کیفیت ساخت

سامسونگ همیشه در این عرصه خوب عمل کرده تا تلفنهای اقتصادی سری A ظاهر و احساسی فراتر از قیمتشان داشته باشند. در نگاه اول، زیاد زمان‌ها تشخیص این که یک گوشی از سری A است یا یک پرچمدار سری S، کار ساده‌ای نیست.

گوشی Galaxy A17 4G از نظر ظاهر شباهت بسیاری به نسل قبلی خود دارد، با چند تحول کوچک. زبان طراحی آشنای سامسونگ نگه داری شده، اما بدنه در این نسل مقداری باریک‌تر و سبک‌تر شده است.

با ضخامت ۷.۵ میلی‌متر و وزن ۱۹۲ گرم، گوشی در دست حس سبک و خوش‌دستی دارد؛ به‌خصوص هنگامی آن را با برخی رقیب ها و پرچمداران هم‌قدوقامت قیاس کنیم که به‌راحتی از ۸ میلی‌متر ضخامت و ۲۰۰ گرم وزن عبور می‌کنند.

همانند قبل، در ساخت بدنه‌ بیرونی از هیچ فلزی منفعت گیری نشده است. فریم پلاستیکی و قاب پشتی از جنس فایبرگلس، در کنار شیشه‌ محافظ Gorilla Glass Victus در قسمت جلو قرار گرفته‌اند. با این حال، گوشی توی دست و کیفیت کلی حس بدی منتقل نمی‌کند. 

دو رنگ خاکستری و مشکی هم این ترکیب رنگ نسبتاً رسمی و ساده را کامل می‌کنند. گوشی هم چنان دارای گواهی IP54 برای مقاومت پایه در برابر گرد و غبار و پاشش آب است. بد نبوده است سامسونگ در این قسمت برای نسل بعدی مقداری ارتقا در نظر بگیرد. استاندارد IP68 که در پرچمدارها می‌بینیم، در برابر غوطه‌وری در آب و نفوذ کامل گرد و غبار مقاومت دارد؛ بعد تا این مدت جای پیشرفت بسیاری باقی است.

در قسمت طراحی دوربین‌ها، سامسونگ چینش جداگانه‌ی لنزها را کنار گذاشته و از یک چیدمان خطی دوربین همانند Galaxy A36 و A56 منفعت گیری کرده است. شخصاً سبک قبلی را ترجیح می‌دهم، اما در کل گوشی تا این مدت هم ظاهری دلنشین و قابل قبول دارد.

در نهایت می‌رسیم به Key Island 2.0؛ بخشی که سامسونگ می‌گوید «مجدد طراحی شده»، اما حقیقت این است که دقیقاً اشکار نیست چه تغییری کرده. هم چنان همان برآمدگی به عمد روی بدنه است که دکمه‌های پاور و تنظیم صدا روی آن قرار گرفته‌اند. این جزئیات کوچک اما کاربردی است و پشتیبانی می‌کند راحت‌تر دکمه‌ها را اشکار کنید؛ موضوعی که ارزشش زیاد تر می‌شود، چون حسگر تاثییر انگشت هم داخل دکمه‌ پاور تعبیه شده است.

نمایشگر و اسپیکرها

در قسمت نمایشگر، اوضاع نسبت به Galaxy A16 تغییری نکرده است؛ یعنی هم چنان یک صفحه‌نمایش بزرگ ۶.۷ اینچی از نوع AMOLED با نرخ نوسازی ۹۰ هرتز و وضوح +Full HD در اختیار دارید.

همان گونه که سال قبل هم اشاره کرده بودیم، رنگ‌ها زنده و چشم‌نواز می باشند و نرخ نوسازی ۹۰ هرتز پشتیبانی می‌کند انیمیشن‌ها و جابه‌جایی‌ها روان‌تر دیده شوند. احتمالا روی کاغذ ۱۲۰ هرتز دلنشین‌تر به‌نظر برسد، اما در یک گوشی اقتصادی، الزاماً انتخاب عاقلانه‌ای نیست؛ چون می‌تواند روی کارکرد و عمر باتری تأثیر منفی بگذارد.

مسئله‌ شگفت اینجاست که به‌صورت پیش‌فکر، گوشی روی نرخ ۶۰ هرتز قفل شده و توجیه این تصمیم هم صرفه‌جویی در مصرف باتری گفتن شده است؛ اما این کار عملاً مزیت داشتن نمایشگر ۹۰ هرتزی را خنثی می‌کند. اگر این گوشی را می‌خرید، حتماً در تنظیمات، قسمت Display، گزینه‌ی Motion smoothness را روی حالت High بگذارید تا توانایی‌ به‌مراتب روان‌تری داشته باشید.

نمایشگر از نظر کنتراست کارکرد مساعد دارد و مقدار روشنایی آن هم برای سناریوهای گوناگون کافی است. با این حال، یک نقطه‌ضعف جدی در طراحی نمایشگر وجود دارد. سامسونگ تا این مدت حاشیه‌های نسبتاً ضخیم، به‌خصوص در لبه‌ پایینی را نگه داری کرده و از یک ناچ قطره‌ای برای دوربین سلفی منفعت گیری می‌کند که ظاهر قدیمی‌تری نسبت به طراحی‌های روز دارد. این‌ها جزو همان جزئیاتی می باشند که احتمالا در نگاه اول آن‌چنان به چشم نیایند، اما اگر کنار تلفنهای گران‌تر سامسونگ بگذارید، علت خوبی برای تمایل به پرداخت هزینه‌ زیاد تر خواهند می بود.

با این وجود، اگر به جستوجو یک گوشی اقتصادی از خانواده Galaxy هستید، می‌شود با این موارد کنار آمد و سپس از یکی دو هفته، کمتر به چشم‌تان می‌آیند. اما اگر توانایی‌ای مدرن‌تر و نزدیک به تلفنهای پریمیوم می‌خواهید، بهتر است نگاهی به مدل‌های دیگر داشته باشید.

یکی دیگر از مواردی که همانند A16 تغییری نکرده، نبوده است اسپیکر استریو است. باید به یک اسپیکر مونو در لبه‌ پایینی اکتفا کنید؛ اسپیکری که شفافیت صدا در آن قابل قبول است، اما عمق و غنای چندانی ندارد.

این هم از آن قسمت‌هایی است که دوست داریم در Galaxy A18 ارتقا اشکار کند؛ اضافه‌کردن یک اسپیکر دوم برای تشکیل توانایی‌ استریو، هزینه‌ چندان بسیاری برای سامسونگ ندارد، اما می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت تماشای ویدیو و گوش‌دادن به محتوا در این گوشی بگذارد.

دوربین‌ها

• دوربین مهم ۵۰ مگاپیکسلی در پشت
• لنز اولتراواید و ماکرو
• دوربین سلفی ۱۳ مگاپیکسلی

گوشی Galaxy A17 به یک مجموعه دوربین سه‌گانه در پشت تجهیزشده که اگر بخواهیم دقیق بگوییم، همان ترکیب آشنای A16 است. روی کاغذ، سه دوربین پشتی احتمالا شوق‌انگیز به‌نظر برسد، اما بهتر است انتظاراتتان را زیاد بالا نبرید.

در این ماژول، دوربین مهم ۵۰ مگاپیکسلی در کنار یک لنز اولتراواید ۵ مگاپیکسلی و یک دوربین ماکرو ۲ مگاپیکسلی قرار گرفته است. مطابق روالی که سال‌ها در تلفنهای اقتصادی دیده‌ایم، این لنز ماکرو زیاد تر برای پر کردن لیست مشخصات و بالابردن تعداد دوربین‌ها است تا اراعه‌ کیفیت واقعی و کاربری جدی.

یقیناً دوربین مهم می‌تواند در کل عکس‌های «قابل قبول» ثبت کند؛ یقیناً به‌شرطی که اهل عکاسی در روز و ترجیحاً فضای باز و نور خوب باشید.

هنگامی شرایط نوری مساعد باشد و مقداری هم حوصله به خرج دهید، خروجی تصاویر برای انتشار کردن در شبکه‌های اجتماعی کاملاً رضایت‌قسمت است؛ جزئیات و رنگ‌ها خوب ثبت خواهد شد و عکس از نظر کلی چشم‌نواز است.

عکاسی در نور کم نسبت به قبل مقداری بهتر شده؛ دلیلش هم اضافه شدن OIS یا لرزش‌گیر اپتیکال است که یکی از معدود ارتقاهای قابل‌ذکر در کل جدول مشخصات A17 محسوب می‌شود. با این حال، هم چنان بهتر است سراغ گزینه‌های زوم داخل اپلیکیشن دوربین نروید. تا نزدیک به ۲ برابر که درواقع یک برش دیجیتال ساده از عکس است، می‌شود با ارفاق از آن منفعت گیری کرد، اما حالت‌های ۴ برابر و ۱۰ برابر عملاً خروجی‌ای پر از نویز و فاقد جزئیات خواهند داد که منفعت گیری‌ی خاصی ندارند.

همان گونه که اشاره شد، دوربین ماکرو زیاد تر نقش نمایشی دارد تا کاربردی. مثالتصویر‌هایی که با آن گرفته شده مشخص می کند کیفیت در حد متوسط رو به پایین است و چیزی نیست که توانایی‌ عکاسی شما را منقلب کند.

لنز اولتراواید ۵ مگاپیکسلی هم در بهترین حالت، گزینه‌ای «در حد قابل منفعت گیری» است؛ اگر واقعاً ناچار باشید کادر عریض‌تری ثبت کنید، به کارتان می‌آید، اما در عمل می‌توان او گفت A17 فقط یک لنز پشتی دارد که واقعاً قیمت منفعت گیری‌ مداوم داشته باشد، آن هم در شرایط نوری مناسب.

در جلو، دوربین سلفی ۱۳ مگاپیکسلی قرار گرفته که آن هم در صورت وجود نور خوب، کارکرد بدی ندارد. یک حالت با زاویه‌ دید مقداری بازتر هم در دسترس است تا در صورت نیاز افراد بیشتری را در کادر جا بدهید، هرچند تفاوت آن زیاد دیدنی نیست. در کل، سلفی‌ها خوب و قابل قبول می باشند، اما چیز خاص و چشمگیری برای تعریف کردن ندارند.

نمونه عکس‌های دوربین مهم:

نمونه عکس‌های دوربین اولتراواید:

سخت‌افزار و کارکرد

عمر باتری و شارژدهی

در این قسمت هم مجدد تقریباً همان سخن‌های تکراری A16 را باید بزنیم؛ چون مشخصات باتری و شارژدهی در A17 عملاً تغییری نکرده است. سامسونگ واقعاً زحمت چندانی برای ترقی این تکه نکشیده. اینجا با یک باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی و شارژ ۲۵ واتی مواجه هستیم؛ توانی که چند سال پیش سریع به حساب می‌آمد، اما امروز دیگر چندان دلنشین نیست.

با این حال، همانند نسل قبل، اگر منفعت گیری‌ سبک‌تری داشته باشید، می‌توانید روی نزدیک به یک روز و نیم شارژدهی حساب کنید؛ عددی که خوب است، اما نه آن‌قدر متفاوت که به‌گفتن یک نقطه‌عطف از آن یاد شود. در بنچمارک استاندارد ما، یعنی PCMark for Android Work 3.0، این گوشی اکنون به زمان ۱۲ ساعت و ۲۱ دقیقه رسیده که دقیقاً دو ساعت زیاد تر از A16 است، ولی باز هم در بین رقیب ها رکورد خاصی به حساب نمی‌آید.

در قسمت شارژ، اگر شارژر مناسب در اختیار داشته باشید، در ۱۵ دقیقه می‌توانید نزدیک به ۲۸٪ شارژ بگیرید و در ۳۰ دقیقه به حوالی ۵۴٪ برسید. مسئله اینجاست که سامسونگ داخل جعبه فقط کابل قرار داده و خبری از آداپتور نیست، به این علت خودتان باید یک شارژر جداگانه تهیه کنید.

انتخاب شارژر مناسب هم به آن سادگی که فکر می‌کنید نیست؛ فقطً این‌که شارژر USB-C باشد و روی آن توان ۲۵ وات یا بالاتر نوشته شده باشد، ضمانت نمی‌کند به همان شدت شارژ شوید. 

نرم‌افزار و اپلیکیشن‌ها

یک سال سپس از اراعه Galaxy A16، اکنون عدد نسخه‌ها در قسمت نرم‌افزار هم یک پله بالاتر رفته است؛ در A17، اندروید ۱۵ و رابط کاربری One UI 7 را دریافت می‌کنید؛ رابطی که لایه‌ اختصاصی سامسونگ روی هسته‌ی مهم اندروید است.

One UI 7 نسبت به نسخه ۶ به‌روزرسانی نسبتاً بزرگی محسوب می‌شود؛ ظاهر کلی ساده‌تر و خلوت‌تر شده و بهینه‌سازی‌های بعد‌عرصه‌ی مختلفی انجام شده تا توانایی کار با تلفنهای گلکسی روان‌تر و دلپذیرتر شود.

شخصاً هیچ‌زمان One UI را «رابط کاربری محبوب خودم» نمی‌دانستم، اما با نسخه ۷ کاملاً راحت بودم. قابلیت‌هایی همانند Now Bar هم پشتیبانی می‌کنند توانایی بهتر شود؛ نواری کوچک در پایین لاک‌اسکرین که اطلاعات لحظه‌ای همانند موسیقی در حال پخش یا نتیجه‌ مسابقه‌ ورزشی را نمایش می‌دهد.

افکت‌ها و انیمیشن‌ها هم در این نسخه چشم‌نوازتر شده‌اند؛ هرچند خود A17 بعضی اوقات در اجرای برخی از آن‌ها کم می‌آورد و مقداری کندی حس می‌شود. در کنار این‌ها، قابلیت‌هایی همانند Galaxy Sharing و Samsung Pass هم وجود دارند؛ اولی کار ارسال فایل بین دستگاه‌های سامسونگ را ساده‌تر می‌کند و دومی پشتیبانی می‌کند کمتر دچار نگه داری کردن و داخل کردن دستی رمزهای عبور باشید. در کل، از نظر نرم‌افزاری با ترکیبی روبه‌جلو و قابل اتکا روبه رو هستیم که به گمان زیادً تا چند سال آینده هم به‌روز خواهد ماند.

با این حال، طبق معمولً نسخه‌ گوگلی زیاد تر این قابلیت‌ها و برنامه‌ها به‌صورت پیش‌فکر روی گوشی نصب است و زیاد‌ها ترجیح خواهند داد به‌جای نسخه‌های سامسونگ از همان‌ها منفعت گیری کنند. از نظر من هم نسخه‌های گوگل در کل بهتر می باشند.

Gemini هم در مجموعه اپ‌های گوگل وجود دارد و دسترسی شما را به یکی از بهترین دستیارهای هوش مصنوعی حال حاضر فراهم می‌کند. این نوشته برای A17 اتفاق خوبی است، چون خود گوشی به‌طور کامل از قابلیت‌های Galaxy AI نصیب است.

برای دسترسی به Gemini کافی است دکمه پاور را چند ثانیه نگه دارید. قابلیت Circle to Search هم در این گوشی حاضر است و با نگه‌داشتن دکمه هوم فعال می‌شود.

یقیناً وقتی که گوشی را راه‌اندازی کردم A17 به One UI 8 (مبتنی بر اندروید ۱۶) به‌روزرسانی شد. این آپدیت در قیاس با جهش One UI 6 به ۷ تغییرات ظاهری و ساختاری کمتری دارد و زیاد تر همانند یک ترقی تدریجی است تا یک پوست‌اندازی کامل.

مسئله‌ قابل دقت این است که سامسونگ این چنین به‌روزرسانی بزرگی را برای یک گوشی اقتصادی تا این حد سریع اراعه کرده است. در کل، A17 برای زمان شش سال به‌روزرسانی نرم‌افزاری دریافت می‌کند و این شامل نسخه‌های مهم سیستم‌عامل هم می‌شود، نه فقط پچ‌های امنیتی. این نوشته بدون شک یک امتیاز بزرگ است، اما از طرف دیگر علتمی‌شود نسل‌های قبلی که تا این مدت در میانه‌ عمر نرم‌افزاری خود می باشند، هم چنان گزینه‌هایی وسوسه‌کننده باقی بمانند. 

آیا باید Samsung Galaxy A17 را بخرید؟

طبق معمولً جواب ما به این سوال، در رابطه تلفنهای اقتصادی و زیاد محبوب سری Galaxy A سامسونگ، یک «بله» قاطع است. اما این‌بار ماجرا به این سادگی نیست.

این‌که سامسونگ قیمت را در سطح دو نسل قبل نگه داری کرده، مسئله‌ مثبتی است؛ اما در عین حال، تقریباً هیچ نوآوری یا بهبود جدی نسبت به Galaxy A16 در این گوشی دیده نمی‌شود.

حقیقت این است که در نزدیک به ۵ سالی که مشغول بازدید تلفنها بوده‌ام، به یاد نمی‌آورم مدلی تا این حد همانند نسل قبلی خود باشد. سامسونگ فقط ظاهر ماژول دوربین پشت را تحول داده، روی دوربین مهم OIS اضافه کرده و بدنه را مقداری نازک‌تر و سبک‌تر کرده است.

اما هنگامی نمایشگر، پردازنده، مشخصات پایه‌ دوربین، ظرفیت باتری، توان شارژ، مقدار رم و حافظه داخلی (و زیاد چیزهای دیگر) عملاً همان قبلی‌ها می باشند، این محصول بیشتر از آن‌که یک «نسل تازه» باشد، همانند یک به‌روزرسانی کاملاً حداقلی است؛ چیزی که سخت می‌شود آن را یک رفرش سالانه‌ دانست.

درست است که رنگ آبی تازه دلنشین است و حمایتنرم‌افزاری طویل‌زمان هم نقطه‌قوت مهمی به حساب می‌آید، اما فراموش نکنیم که همین مزیت نرم‌افزاری برای Galaxy A16 هم وجود دارد. به این علت یک سوال مهم پیش می‌آید.
چرا باید این مدل جدیدتر را بخرید؟ به گمان زیادً جواب این سوال در نهایت به «حاضر بودن» برمی‌گردد. خود سامسونگ A16 را از فروشگاه رسمی‌اش کنار گذاشته و دیگر آن را اراعه نمی‌کند. اگر جایی A16 را با قیمتی به‌طور محسوسی پایین‌تر از A17 اشکار کنید، هم چنان گزینه‌ای با قیمت خرید بالاتر باقی می‌ماند.