اکنون متخصصان در رابطه عارضه جانبی فرد دیگر نیز هشدار خواهند داد، عارضه‌ای که امکان پذیر دیگران فکر کنند که شما بیمار هستید: سرفه مزمن.

در این مطالعه متخصصان داده‌های پزشکی بیشتر از دو میلیون بیمار را در سراسر آمریکا بازدید کردند. این داده‌ها مربوط به اطلاعات پزشکی این بیماران در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۵ میلادی می بود. در بین آنها ۴۲۷ هزار و ۵۵۵ نفر برای درمان دیابت نوع ۲ داروهای «آگونیست گیرنده جی‌ال‌پی-۱» دریافت کرده بودند، داروهایی که با الگوبرداری از هورمون «جی‌ال‌پی-۱»، ترشح انسولین را افزایش خواهند داد و با کند کردن هضم و این چنین افت اشتها در مدیریت قند خون و کنترل وزن نقش دارند. این چنین حالت ۱.۶ میلیون بیمار دیگر که دیگر داروهای رایج برای دیابت را مصرف می‌کردند، بازدید شد.

به‌ گزارش نیویورک‌پست، نتایج نشان داد افرادی که داروهای جی‌ال‌پی-۱ مصرف می‌کردند، تا ۲۹ درصد زیاد تر در معرض ابتلا به سرفه مزمن قرار داشتند، سرفه‌ای که هشت هفته یا زیاد تر ادامه می‌یابد. این گروه این چنین زیاد تر به ریفلاکس معده به مری‌ (GERD) دچار بودند که جهت سرفه‌های خشک می‌شود. حتی با حذف بیمارانی که از قبل به این بیماری مبتلا بودند، ربط بین مصرف جی‌ال‌پی‌-۱ و سرفه مزمن هم چنان معنادار باقی ماند. این متخصصان در گزارش خود در یکی از مجلات انجمن پزشکی آمریکا با نام JAMA Otolaryngology‌ اصرار کردند که این رابطه نیازمند تحقیقات زیاد تر است تا سازوکار دقیق آن اشکار شود.

این یافته‌ها در شرایطی انتشار می‌شود که پژوهش درمورد کاربردهای فرعی داروهای جی‌ال‌پی-۱ رو به گسترش است. سال قبل، سازمان غذا و داروی آمریکا به داروی ویگووی برای افت خطرات قلبی در بین افراد دارای اضافه‌وزن مجوز داد و داروی «زپ‌باند» هم برای درمان آپنه انسدادی خواب در مبتلایان به چاقی مجوز گرفت. اکنون محققان در حال بازدید کاربردهای احتمالی این داروها در بیماری‌های کبدی و کلیوی و نیز افت تمایل به الکل و نیکوتین می باشند. برخی مطالعات نیز اثرات احتمالی آنها را بر کند شدن زوال شناختی و محافظت عصبی بازدید کرده‌اند.

اما این مسیر با چالش‌هایی روبروست. برای مثال دو کارآزمایی بزرگ شرکت داروسازی نوو نوردیسک نشان داد نسخه خوراکی «سماگلوتاید» که ماده فعال اوزمپیک و «ویگووی» است، در بیشتر از ۳۸۰۰ فرد مبتلا به ضعف شناختی خفیف یا مرحله های ابتدایی آلزایمر به کند کردن پیشرفت بیماری موفق نشد، هرچند این دارو ایمن می بود و برخی شاخص‌های زیستی مرتبط با آلزایمر را بهبود بخشید. 

دکتر «جاناتان رسولی»، جراح مغز و اعصاب در این باره او گفت این نتیجه ناامیدکننده است اما با دقت به سختی درمان آلزایمر چندان غافلگیرکننده نیست. او گفت که به گمان زیاد در زمان ورود بیماران به مطالعه، صدمه نورونی بیشتر از حد پیشرفته بوده و به این علت حتی اگر نشانگرهای زیستی بهبود یافته باشند این کار نمی‌تواند به برگشت کارکرد شناختی منجر شود. وی اصرار کرد که درمان‌های موثر باید پیش از ابراز علائم یا در مرحله های زیاد ابتدایی بیماری اغاز شوند.

به نوشته ایندیپندنت، متخصصان می‌گویند تحقیقات درمورد نقش احتمالی داروهای جی‌ال‌پی-۱ در درمان بیماری‌های تخریبگر عصبی ادامه خواهد یافت چون این گروه دارویی امکان پذیر در شرایط گوناگون، کارکرد متغیری داشته باشد.