مبنا تحلیلی که بن نول در صفحه خود در شبکه اجتماعی X انتشار کرده، یک تندباد غربی (Westerly Wind Burst) در قسمت استوایی اقیانوس آرام شکل گرفته است؛ جایی که طبق معمولً بادهای تجاری از شرق به غرب می‌وزند. 

این وارونگی موقت جهت باد می‌تواند امواج کلوین اقیانوسیِ رو به شرق تشکیل کند؛ امواجی که حجم بسیاری از آب گرم را به سمت شرق اقیانوس آرام می‌برند و یکی از ماشه‌های مهم اغاز ال‌نینو محسوب خواهد شد. 

گزارش تازه واشنگتن‌پست نیز همین رخداد را به‌گفتن یکی از نخستین نشانه‌های احتمالی تحول فاز سامانه ENSO (چرخه ال‌نینو–لانینا) در سال ۲۰۲۶ معارفه کرده و می‌نویسد که اگر این تندباد‌های غربی ادامه‌دار شود، می‌تواند عرصه را برای گذار از لانینا جاری به ال‌نینو فراهم کند. 

برخی موسسات خصوصی پیش‌بینی اقلیم (همانند Climate Impact Company) سناریویی را نقل کرده‌اند که در آن سال ۲۰۲۵ عمدتاً خنثی و ۲۰۲۶ همراه با ال‌نینو خواهد می بود، اما خودشان نیز پافشاری می‌کنند که مقدار عدم‌قطعیت این سناریو بالاست. 

اگر ال‌نینو ۲۰۲۶ شکل بگیرد، برای ایران چه معنی‌ای دارد؟

پافشاری مهم: آن‌چه در ادامه می‌آید سناریوی «در صورت شکل‌گیری ال‌نینو» است، نه یک پیش‌بینی قطعی. ENSO ذاتاً پرابهام است و دقت پیش‌بینی سپس از چند فصل پایین می‌آید.

مطالعات طویل مدت روی داده‌های بارش ایران (۱۹۵۱ تا ۲۰۱۷) مشخص می کند که در تعداد بسیاری از سال‌های ال‌نینو، میانگین بارش سالانه در قسمت بزرگی از ایران بالاتر از نرمال بوده است، به‌خصوص در غرب، جنوب‌غرب و قسمت‌هایی از جنوب سرزمین.

یک پژوهش در مجله Climate (MDPI) نشان داده که در برخی الگوهای گذار ENSO، پاییز ایران (مهر، آبان، آذر) به‌طور معناداری پربارش‌تر می‌شود؛ به‌اختصاصی روی نوار زاگرس و جنوب‌غرب. 

مطالعه فرد دیگر نیز قبول کرده که در سال‌های «ال‌نینو قوی»، گمان وقوع بارش‌های بالاتر از میانگین در ایران زیاد تر است، اگرچه این رابطه در همه مناطق و همه فصل‌ها یکسان نیست. 

نتیجهٔ محتمل برای ایران در صورت ال‌نینوی ۲۰۲۶

غرب، جنوب‌غرب و احتمالا جنوب ایران (استان‌هایی همانند خوزستان، ایلام، لرستان، کرمانشاه، فارس، بوشهر) بیشترین شانس را برای فصل‌های پربارش‌تر از حد معمول خواهند داشت.

در شمال و شمال‌شرق، جواب می‌تواند متفاوت و بعضی اوقات حتی خنثی یا مقداری منفی باشد، بسته به نوع ال‌نینو و مسیر سامانه‌های بارشی. 

ال‌نینو فقط «بارش زیاد تر» نیست؛ بارش‌های شدیدتر و متمرکزتر هم هست.

تحلیل «World Weather Attribution» درمورد سیلاب‌های مرگبار افغانستان، پاکستان و شرق ایران در بهار تازه نشان داد که ال‌نینو گمان آن بارش‌های حدی را تقریباً دو برابر کرده و شدت بارش در این منطقه طی ۴۰ سال قبل نزدیک به ۲۵ درصد افزایش یافته است.