تحقیقات مشترک دانشگاه آستین ایالت تگزاس و دانشگاه بوستون ایالت ماساچوست نشان داد که کار داوطلبانه منظم یا پشتیبانی به دیگران، به طور قابل توجهی روال زوال شناختی (همانند از دست دادن قوت استدلال، حافظه، تمرکز و توانایی‌های حل قضیه) را در میانسالان و سالمندان کُند می‌کند که ناظر فرد دیگر درمورد اهمیت داشتن ارتباطات اجتماعی معنادار برای تحکیم حالت سلامتی بدن است.

مطالعه تازه روی بیشتر از ۳۰ هزار بزرگسال در ایالات متحده انجام شده و پژوهشگران حالت زندگی این افراد را که بالای ۵۱ سال داشتند، طی یک دوره ۲۰ ساله بازدید کردند. نتیجه بازدید‌ها نشان داد که مقدار «زوال شناختی مرتبط با پیری» برای افرادی که خدمات داوطلبانه انجام می‌دادند یا به طور منظم به همسایگان، خانواده یا دوستان خود در خارج از خانه پشتیبانی می‌کردند، ۱۵ تا ۲۰ درصد افت یافته است.

دو تا چهار ساعت کار داوطلبانه در هفته

این مزیت شناختی حتی وقتی مشاهده شده که سالمندان فقط دو تا چهار ساعت در هفته را به پشتیبانی به دیگران تعلق دادند.

منظور از کارهای داوطلبانه، هم شامل فعالیت‌های رسمی می‌شد و هم غیررسمی. فعالیت‌هایی همانند شراکت در خیریه‌ها، پشتیبانی به همسایگان، اقوام یا دوستان نیازمند؛ از مراقبت از کودکان آنها گرفته تا پشتیبانی در چمن‌زنی یا کتاب خواندن برای کودکان.

همه این رفتارها برای مغز سالمندان سودمند می باشند. کارهای داوطلبانه نیازمند فکر کردن، برنامه‌ریزی، سخن بگویید کردن و بعضی اوقات حتی تلاش جسمی می باشند؛ این فعالیت‌ها مغز را بیدار نگه می‌دارند.

سائه هوانگ هان، استادیار علوم گسترش انسانی و خانواده در دانشگاه تگزاس و رهبر این تحقیق می‌گوید: «آنچه برای من دلنشین می بود، این که مزایای شناختی پشتیبانی به دیگران، فقط در مختصر‌زمان دیده نمی‌شدند بلکه با شراکت پایدار در طول زمان، بر مقدار این مزایا افزوده می‌شدند و شامل همه کارهای داوطلبانه، چه رسمی و چه پشتیبانی‌های غیررسمی می‌شد. تنها دو تا چهار ساعت شراکت در کارهای داوطلبانه، مزایای قوی را به همراه داشت.»

به عبارت دیگر، در سالمندانی که تنها چند ساعت در هفته به دیگران پشتیبانی می‌کنند، روال افت حافظه و توانایی‌های شناختی‌ تا یک‌پنجم کُندتر می‌شود.

گزارش‌ها حاکی از آن است که تقریبا ۱ نفر از هر ۳ آمریکایی مسن، در فعالیت‌های داوطلبانه برنامه‌ریزی‌شده یا رسمی شرکت می‌کنند و بیشتر از نیمی از آنها نیز همزمان در کارهای داوطلبانه غیررسمی‌تر همانند پشتیبانی به هم محلی‌های خود شراکت دارند.

پژوهشگران برای انجام این تحقیق، از داده‌های مرکز مطالعه ملی سلامت و سازمان‌های بازنشستگی برای افراد بالای ۵۱ سال منفعت گیری کردند.

این مطالعه نشان داد که نه‌تنها زوال شناختی مرتبط با سن، با اغاز و ادامه رفتارهای پشتیبانی‌رسانی افراد، کُند می‌شود بلکه می‌توان انتظار داشت افرادی که رفتارهای پشتیبانی‌رسانی را بخشی از روال زندگی خود کنند، سال به سال، دستاوردهای بیشتری داشته باشند.

سائه هوانگ هان افزود: «داده‌های ما این چنین نشان می‌داد که “کناره‌گیری کامل” از پشتیبانی‌ کردن، علتبدتر شدن کارکرد شناختی در سالمندان می‌شود. این نشان دهنده اهمیت دچار نگه داشتن سالمندان در نوعی از فعالیت داوطلبانه و پشتیبانی کردن تا حد امکان است.»

افت اثرات استرس مزمن

تحقیقات جداگانه‌ای نیز نشان داد که کارهای داوطلبانه از اثرات نامطلوب استرس مزمن بر التهاب سیستمیک (یک حالت التهابی که سرتاسر بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد) می‌کاهد. این تاثییر به اختصاصی در بین افرادی که سطح التهاب بالاتری دارند، برجسته‌تر بوده است.

یافته‌های این دو مطالعه در کنار هم ثابت می‌کند که رفتارهای پشتیبانی‌کننده می‌توانند علتتقویت سلامت مغز شوند، چه با افت فرسودگی فیزیولوژیکی مرتبط با استرس و چه با تحکیم ارتباطات اجتماعی که مزایای روانی، عاطفی و شناختی به همراه دارند.