اما این اولین باری نیست که صداوسیما با تبلیغات غیرعلمی، سلامت مردم را به مخاطره انداخته است. تریبون‌دادن به مداخله‌گران پزشکی و طب سنتی که با اظهارات غیرعلمی و غیرکارشناسی سلامت مردم را به خطر انداخته‌اند، یکی دیگر از چالش‌های مربوط به این رسانه است. 

از نظر دیگر، ترویج شبه‌علم (باورهایی که گوینده ادعای علمی‌بودن آن را دارد، اما در واقع با راه حلهای علمی ناسازگار است) جهت شده صداوسیما هر روز بیشتر از قبل از یکی از رسالت‌های مهم رسانه‌ای خود که همانا خبر‌رسانی و آموزش صحیح به مخاطبان است، دور شود. 

انتخاب پزشکان همسو با خط فکری سازمان

صداوسیما در جایی به مداخله‌گران پزشکی و طب سنتی تریبون می‌دهد که سال‌ها است به علت موافق‌نبودن با خط فکری تعداد بسیاری از پزشکان برجسته سرزمین مانع وجود آنان در برنامه‌های مرتبط با حوزه سلامت می‌شود.

در واقع انتخاب گزینشی پزشکان فقط با قبول شورای سیاست‌گذاری این سازمان انجام می‌شود که پزشکان را نه بر پایه تبحر و شهرت، که بر پایه گرایش‌های فکری و همسوبودن با خط‌مشی این سازمان انتخاب می‌کند.

برای مثال این شورا در حوزه‌های تخصصی پزشکی و در عرصه هر تخصص خاص فقط به تعداد انگشت‌شماری از پزشکان اجازه وجود در برنامه‌های پزشکی و سلامت را می‌دهد. این در حالی است که به چهره‌های کمترشناخته‌شده حوزه پزشکی نظر شراکت را که به معنی پرداخت وجه از سوی پزشک در ازای وجود در تلویزیون است، می‌دهد. 

تحریم صداوسیما از سوی جامعه پزشکی

طی سال‌های تازه جمعی از پزشکان نقل سرزمین شامل رؤسای برخی از انجمن‌های پزشکی و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها و… این سازمان را به علت عملکردش تحریم کرده و از وجود در برنامه‌های تلویزیونی خودداری می‌کنند.

هرچند برخی از برنامه‌سازان رادیو و تلویزیون تلاش می‌کنند تا با دعوت از این افراد آشتی مجدد‌ای بین این گروه از پزشکان و این سازمان برقرار کنند، اما تحریم‌کنندگان بر این باورند که صداوسیما انعکاس‌دهنده صدای ملی نبوده و فقط صدای اقلیتی از مردم و جریان فکری محدودی را منعکس می‌کند. 

هنگامی سلامت مردم در برتری نیست

مدیران صداوسیما در عمل نشان داده‌اند که به تحریم‌کنندگان این سازمان همانند قضیه ریزش مخاطبان بی اعتنا می باشند. مثال بارز این بی‌اهمیتی را می‌توان در انتخاب افرادی دانست که بدون سابقه فعالیت در حوزه سلامت به گفتن تصمیم‌گیرندگان این حوزه عمل می‌کنند. نتیجه این کار برتری‌دادن به اخبار و مطالب سیاسی و کم‌اهمیت شمردن مسائل مربوط به سلامت مردم در برنامه‌های این رسانه است. 

کارنامه‌ای ضعیف در جلب مطمعن افکار عمومی

بودجه صداوسیما همه‌ساله به یکی از پرچالش‌ترین ردیف‌های بودجه‌ای سرزمین تبدیل شده است. سازمانی که با وجود دریافت سهم قابل توجهی از منبع های عمومی نه‌تنها با افت مستمر مخاطب روبه‌روست، که کارنامه‌ای ضعیف در عرصه در جلب افکار عمومی داشته و با بحران مطمعن عمومی روبه‌روست. از نظر دیگر سال‌ها است که به علت نهادینه‌شدن نگاه جناحی در این سازمان، مرجعیت خبری خود را از دست داده است. 

برداشت روزانه ۹۶ میلیارد تومان از جیب مردم

اخیرا شهاب‌الدین طباطبایی، عضو شورای خبر‌رسانی دولت در یک برنامه زنده تلویزیونی خبر داد که هر روز ۹۶ میلیارد تومان از پول مردم داخل سازمان صداوسیما می‌شود. این در حالی است که مردم به اجبار دارند هزینه رسانه‌ای را می‌پردازند که صدای آنان نبوده، بازتاب‌دهنده دغدغه آنان نیست و به بازخوردهای‌شان بی‌اعتناست. هرچند این قضیه تازگی نداشته و سال‌ها است که صداوسیما مخاطب‌محور نیست و کارکرد ملی خود را از دست داده است.

با وجود بودجه ۳۵ هزار میلیارد تومانی این سازمان در سال ۱۴۰۴ (بیشتر از بودجه ۱۰ وزارتخانه)، این سازمان اخیرا به دانشگاه‌ها و انجمن‌های علمی اظهار کرده است که پوشش اخبار کنگره‌های پزشکی و علمی از این بعد رایگان نبوده و در قالب شراکت (پرداخت هزینه از سوی مراجع علمی) مقدور است.

دلنشین اینجاست که مدیران صداوسیما چندین دفعه از افتبودجه این سازمان گله های کرده‌اند و با توجیه افتبودجه همان گونه که گفتن شد، به برنامه‌های مشارکتی روی آورده‌اند و می‌خواهند هزینه تشکیل را تا جایی که می‌توانند از بیرون از سازمان حتی از کنگره‌های پزشکی دریافت کنند. 

تبدیل‌شدن به سازمانی مصرفی به‌جای تولیدی

سال‌ها است که صداوسیما به علت بی‌توجهی به سلیقه مخاطبان، قهر با قسمت عمده‌ای از اندوخته‌های اجتماعی و برتری‌دادن به برنامه‌های ارزشی از یک سازمان تولیدی که قابلیت تشکیل محتواهای سرگرم‌کننده و آموزشی به‌اختصاصی در حوزه سلامت مردم را دارد، به یک سازمان مصرفی که سالانه قسمت عمده‌ای از بودجه سرزمین را می‌بلعد، تبدیل شده است.

دلنشین اینجاست که مدیران این سازمان از این بودجه میلیاردی ابراز نارضایتی کرده و آن را ناکافی می‌دانند. در حالی که آن‌ها به این کار بی‌دقت می باشند که اگر این رسانه در جذب مخاطب موفق عمل می‌کرد، می‌توانست در عرصه جذب آگهی نیز کارکرد قابل قبولی داشته باشد و به‌جای سازمانی که مصرف‌کننده بودجه میلیاردی باشد، به سازمانی خودکفا و درآمدزا تبدیل می‌شد. 

بخشنامه‌های دستوری پخش اخبار امیدبخش

به نظر منتقدان، صداوسیما با وجود دریافت بودجه میلیاردی، خود را دچار سیاسی‌کاری علیه دولت و چهره‌های مورد غضب مدیران این سازمان کرده است. از نظر دیگر در سیاستی متناقض با رویه نقد دولت، بعد از جنگ ۱۲روزه به خبرنگاران این رسانه اظهار شده است که فقط اخبار امیدبخش و نه منفی را پوشش دهند.

سوال اینجاست که چطور می‌توان از رسانه‌ای که این چنین دچار سیاسی‌کاری و سیاست‌های متناقض است، انتظار عملکردی شفاف و به سود مردم در حوزه‌های گوناگون به‌اختصاصی در حوزه سلامت داشت؟ از دیگر سو در جایی که بیماران با افتداروهای حیاتی همانند انسولین، داروهای مربوط به بیماران سرطانی و دیگر بیماری‌های صعب‌العلاج دست‌وپنجه نرم می‌کنند، چطور این رسانه که نام رسانه ملی را یدک می‌کشد، می‌خواهد فقط اخبار امیدبخش را پوشش دهد؟

در جایی که فضای مجازی مملو از اطلاعات نادرست است و نیاز مردم به یک رسانه فراگیر همانند تلویزیون که بتواند خلأ خبر‌رسانی صحیح را پر کند، به‌شدت حس می‌شود، متأسفانه صداوسیما به رسالت خود به گفتن یک رسانه در عرصه خبر‌رسانی شفاف و آموزش صحیح به مردم نمی‌پردازد. در واقع باید او گفت علت مهم روی‌آوردن مخاطبان به رسانه جانشین که همان رسانه‌های خارج از سرزمین می باشند، ضعف کارکرد، کیفیت پایین برنامه‌ها، مناسب‌نبودن برنامه‌ها با سلیقه مخاطبان و یک‌سویه بودن برنامه‌های صداوسیماست.