یک سریال طویل‌ همیشه قیمت جشن گرفتن دارد، اما برخی از سریال‌ها انگار قرار نیست هیچ زمان به آخر برسند. این سریال‌ها به‌نظر می‌رسد که آماده‌اند تا بی‌نهایت ادامه اشکار کنند؛ در حالی که توسط شبکه‌ها و استودیوهایی حمایتخواهد شد که هیچ علاقه‌ای به بزرگ‌ترین سریال‌های برندشان ندارند. تداوم بی‌آخر این سریال‌ها به بخشی از چشم‌انداز تلویزیون تبدیل شده است.

تعداد بسیاری از این فرانچایزها و سریال‌ها سال‌ها است که روی آنتن می باشند، با این حال هم چنان اسپین‌آف‌ها، احیاها و گسترش‌هایی در دنیای آن‌ها شکل می‌گیرد که آن‌ها را زمان‌ها سپس از «آخر»های فرضی‌شان زنده نگه می‌دارد. آشکار است که این سریال‌ها به این زودی‌ها نیز به آخر نخواهند رسید.

۱- Grey’s Anatomy (۲۰۰۵- تا بحال)

کمتر سریال مدرنی همانند آناتومی گری مفهوم سریال‌هایی که هیچ زمان همه نمی‌شوند را تجسم می‌کند. آنچه به‌گفتن یک درام پزشکی در اواسط دهه ۲۰۰۰ اغاز شد، به یکی از با اهمیت ترین ستون‌های شبکه ABC تبدیل شده است؛ سریالی که به‌طور مداوم تمدید می‌شود؛ حتی وقتی که خروج بازیگران مهم یکی بعد از فرد دیگر اتفاق می‌افتد. حتی کنار رفتن شخصیت مرِدیت گری (الن پمپئو) از نقش مهم نیز حرکت رو به جلو این ماشین سریالی را آهسته نکرد. آناتومی گری هر بار خود را با تغییرات تازه بازسازی و بازتنظیم می‌کند/

دوام این سریال تا حدی برای انعطاف‌پذیری فرمول آن است. جابجایی و انتقال کارکنان در بیمارستان‌ها امری عادی و مرسوم است و Grey’s Anatomy از این واقع‌گرایی منفعت برده تا هر چند سال یک‌بار گروه مهم بازیگرانش را تحول دهد. پزشکان تازه از راه می‌رسند، روابط عاشقانه شکل می‌گیرد، فاجعه‌ها رخ خواهند داد و بینندگان هم چنان تماشاگر این درام پزشکی می باشند. این چرخه‌ای است که به‌اندازه یک سکانس پرتعلیق اغاز فصل قابل پیش‌بینی است و ABC می‌داند که این فرمول هم چنان کار می‌کند.

از نظر فرهنگی، آناتومی گری چندین دوره تلویزیونی را پشت سر گذاشته است. تعداد بسیاری فکر می‌کردند که این سریال حوالی دهمین سالگرد انتشارش به آخر می‌رسد، اما این مجموعه درحالی‌که سرویس‌های استریم، شبکه‌های اجتماعی و تحول عادات تماشای تلویزیون، نحوه تماشای سریال‌ها را دگرگون کرده‌اند، ثابت کرده که مقاوم‌تر از فکر ماست. برند Shondaland شوندا ریمز هم چنان مترادف با درام شبکه‌ای معتبر است و آخر دادن به سریال شاخص این برند اکنون از نظر تجاری منطقی نیست.

در همین حال، اسپین‌آف‌هایی همانند Private Practice و Station 19 نشان خواهند داد که این فرنچایز هیچ مشکلی برای گسترش ندارد. تا وقتی که مخاطبان هم چنان به دنیای گری اسلوان وابسته باشند، Grey’s Anatomy هم چنان همانند یک مؤسسهٔ تلویزیونی فعالیت خواهد کرد؛ مؤسسه‌ای که دور از انتظار است ABC هیچ زمان آن را تعطیل کند.

۲- Law & Order (۱۹۹۰-تا بحال)

اگر قرار باشد یک سریال را به‌گفتن الگو برای تبدیل یک سریال به یک فرنچایز بی‌آخر و همیشه‌گسترش‌پذیر معارفه کنیم، آن سریال نظم و قانون است. سریال اورجینال احتمالا در سال ۲۰۱۰ برای مدتی آخر یافت، اما NBC یک دهه سپس بدون هیچ تردیدی آن را احیا کرد. فرمت این سریال بی‌نهایت قابل نوسازی است: پرونده‌ها می‌آیند و می‌روال، کارآگاهان عوض خواهد شد، و سیستم قضایی همیشه یک موتور قصه‌گویی ماندگار است.

آنچه Law & Order را سرپا نگه داشته، دوام ساختار آن در گذر نسل‌ها است. شخصیت‌هایی همانند جک مک‌کوی (سم واترستون) به نماد فرهنگی تبدیل شدند، اما سریال هیچ زمان وابسته به یک بازیگر خاص نبوده است. هنگامی بازیگران می‌روال، فرنچایز به‌سادگی خود را با این گذار تطبیق می‌دهد؛ با چهره‌های تازه‌ای که اداره پلیس و دادگاه‌های خیالی‌اش را پر می‌کنند، در حالی که سریال ریتم خاصش را نگه داری می‌کند.

مهم‌تر این که، نظم و قانون یک دنیای چندسریالی است، و NBC با آن همانند یک دارایی مورد قیمت برخورد می‌کند. Special Victims Unit که سال‌ها با شخصیت اولیویا بنسون (ماریشکا هارگیتی) به پیش می‌رفت، یکی از طویل‌ترین درام‌های تاریخ است، در حالی که Law & Order UK این فرنچایز را داخل قلمرو بین‌المللی کرد. هر اسپین‌آفی این برند را تحکیم و همزمان مخاطبان متغیری را جذب می‌کند.

احیای سریال مهم در سال ۲۰۲۲ پشتیبانی کرد فرنچایز Law & Order یکپارچه‌تر شود و نوعی بسته برنامه‌سازی هفتگی تشکیل کند که شبکه‌ها آرزویش را دارند. با فرمت مقاومش در برابر فرسودگی خلاقانه و اثرگذاری فرهنگی پابرجا، نظم و قانون فقط یک سریال نیست، بلکه یک موتور محتوایی خودکفا است که NBC تا وقتی که مردم تماشا کنند، آن را روشن نگه خواهد داشت.

۳- The Walking Dead (۲۰۱۰–۲۰۲۲)

The Walking Dead به‌گفتن یک درام ترسناک جاه‌طلبانه حول شخصیت ریک گرایمز (اندرو لینکلن) اغاز شد، اما زیاد سریع به یکی از بزرگ‌ترین دارایی‌های AMC تبدیل گردید. حتی بعد از آخر سریال مهم در ۲۰۲۲، این شبکه کاملاً روشن کرد که این فرانچایز جایی نمی‌رود. در واقع، برنامه‌های مرتبط بعد از آخر این سریال زیاد تر هم شده‌اند.

دوام این فرنچایز از این حقیقت ناشی می‌شود که جهان آن به‌طور طبیعی برای گسترش مناسب است. آخرالزمان زامبی‌ها می‌تواند هر جایی اتفاق بیفتد، و AMC از این نوشته با فهرستی چرخشی از اسپین‌آف‌ها منفعت برده است. Fear the Walking Dead هشت فصل ادامه یافت، در حالی که عناوین جدیدی همانند The Walking Dead: Daryl Dixon، The Walking Dead: Dead City و The Walking Dead: The Ones Who Live هم چنان داستان افسانه‌ای آن را گسترش خواهند داد.

حتی وقتی که بینندگان این اسپین‌آف‌ها افت یافتند، AMC عقب‌نشینی نکرد؛ بلکه اندوخته‌گذاری خود را دو برابر کرد. این فرانچایز هم چنان شناخته‌شده‌ترین برند این شبکه است، و پلتفرم استریم AMC+ به‌شدت به همین پایگاه مخاطب متکی است. معدود فرانچایزهایی این چنین طرفداران وفاداری دارند که حاضرند شخصیت‌های محبوب‌شان را در بین چندین سریال و خط وقتی جستوجو کنند.

با هر فصل تازه که مناطق گوناگون، روابط شخصیتی تازه و فلسفه‌های متفاوت بقا را بازدید می‌کند، این فرانچایز خود را بازاختراع می‌کند. تا وقتی که زامبی‌ها در فرهنگ عامه وجود داشته باشند و AMC ناظر اعداد قابل‌مطمعن در اشتراک باشد، دنیای The Walking Dead به‌طور نامحدود به جلو خواهد رفت و طول عمر طبیعی اکثر فرانچایزهای تلویزیونی را به چالش می‌کشد.

۴- Game Of Thrones (۲۰۱۱-۲۰۱۹)

درحالی‌که سریال مهم بازی تاج و تخت در سال ۲۰۱۹ به آخر رسید، HBO به‌وضوح وستروس را یکی از ارزشمندترین دارایی‌های طویل مدت خود می‌داند. حتی با وجود عکس العمل او گفت و گو‌برانگیز به آخر سریال مهم، مقدار علاقه به داستان وستروس هیچ زمان آن‌قدر افت اشکار نکرد که شبکه را به سمت توقف این جهان سوق دهد. در عوض، همین نوشته محرکی شد تا این فرنچایز به یک مجموعه گسترده از پیش‌درآمدها تبدیل شود؛ تا آنجا که به یکی از آن سریال‌هایی تبدیل شده که در روح و مفهوم، «هیچ زمان آخر نمی‌یابند».

بزرگ‌ترین پیروزی آن تا بحال، اسپین‌آف خاندان اژدها بوده که بار دیگر شیفتگی جهانی را نسبت به سیاست‌های تارگرین‌ها و نبردهای بی‌آخر برای رسیدن به تاج و تخت شعله‌ور کرد. شخصیت‌هایی همانند رینیرا تارگرین (اما دارسی) و دیمون تارگرین (مت اسمیت) او گفت و گو‌های فرهنگی گسترده‌ای تشکیل کرده و ثابت نمودند که مخاطبان آماده برگشت به دنیای جورج آر.آر. مارتین می باشند. HBO نیز در جواب، روال ساخت اسپین‌آف‌های تازه را شدت بخشید.

فراتر از House of the Dragon، این شبکه به گسترش اسپین‌آف‌های بیشتری ادامه می‌دهد؛ از دنباله زیاد پربحث و مورد انتظار جان اسنو (کیت هرینگتون) گرفته تا پیش‌درآمد تازهA Knight of the Seven Kingdoms که به زودی انتشار خواهد شد. حتی پروژه‌هایی که لغو یا متوقف شده‌اند نیز مشخص می کند HBO با چه شدتی مشغول استخراج داستان‌های متفاوت از این افسانه است. وستروس بیشتر از آن سودآور است که رها شود.

اگرچه سریال مهم خط داستانی خود را به آخر رسانده، اما این جهان به‌قدر کافی غنی است که بی‌نهایت مورد کاوش قرار گیرد. با بودجه‌های عظیم، شراکت بین‌المللی طرفداران، و قوت قابل دقت برند، HBO به گمان زیادً برای دهه‌ها به تشکیل داستان‌هایی از وستروس ادامه خواهد داد. امکان پذیر فرانچایز Game of Thrones هیچ زمان به اوج دوران سریال مهم خود بازنگردد، اما تا این مدت فاصله بسیاری تا آخر دارد و هالیوود قطعاً تصمیم ندارد آن را رها کند.

۵- The Simpsons (۱۹۸۹–تا بحال)

هیچ سریالی همانند سیمپسون‌ها توان ادامهٔ این‌این چنین طویل‌مدتی را به نمایش نگذاشته است. از زمان اغاز پخش در سال ۱۹۸۹، این سیتکام انیمیشنی به طویل‌ترین سریال داستانی تاریخ آمریکا تبدیل شده و دیزنی کوچک‌ترین نشانه‌ای از کند کردن شدت آن نشان نداده است. قوت ماندگاری سیمپسون‌ها بی‌نظیر بوده و از تحول روندها، جابجایی بازیگران و حتی دگرگونی‌های عمدهٔ صنعت تلویزیون جان سالم به در برده.

ماهیت همیشه‌سبز انیمیشن، انعطاف‌پذیری عظیمی به سیمپسون‌ها می‌دهد. شخصیت‌هایی همانند هومر (دن کاستلانتا) و مارج (جولی کاونر) هیچ زمان پیر نمی‌شوند، به این معنی که نویسندگان می‌توانند بی‌وقفه دیدگاه فرهنگی اسپرینگفیلد را بازآفرینی کنند؛ بدون این که دلواپس محدودیت‌های دنیای واقعی باشند. این یک مزیت داستان‌گویی است که کمتر فرانچایزی از آن منفعت‌مند است.

تأثیر این سریال فراتر از خود آن است. کالاهای تجاری، پارک‌های تفریحی، انیمیشن‌های مختصر و همکاری‌های گوناگون، سیمپسون‌ها را به یک امپراتوری چندنسلی تبدیل کرده‌اند. خرید کمپانی فاکس توسط دیزنی نیز تنها جایگاه این انیمیشن را تحکیم کرده و ضمانت نموده که این فرانچایز هم چنان یکی از دارایی‌های مهم دیزنی‌پلاس و دیگر پلتفرم‌ها باقی بماند. در دنیای تجارت، این چنین قیمت برندی قابل جایگزینی نیست.

حتی وقتی که منتقدان ادعا می‌کنند دوران اوج سریال سیمپسون‌ها دهه‌ها پیش به آخر رسیده، مخاطبان آن هم چنان به اندازه‌ای زیاد می باشند که ساخت فصل‌های زیاد تر را توجیه کنند. تکه‌های تازه هم چنان در شبکه‌های اجتماعی ترند خواهد شد و سریال هم‌زمان روی موج نوستالژی و موج مخاطبان تازه‌داخل رشد می‌کند. تا وقتی که اسپرینگفیلد داستان‌های تازه تشکیل کند و دیزنی ارزشی تجاری در خانوادهٔ انیمیشنی نمادین خود ببیند، The Simpsons به گمان زیادً از همهٔ ما زیاد تر عمر خواهد کرد.