گم‌شدن به‌جستوجو رشته‌های پیچیده، حلقه‌‌ای و پیچ‌خورده از باقی‌مانده ابرنواختر سیمیس ۱۴۷ آسان است.

این سحابی رشته‌ای که با نام شارپلس ۲-۲۴۰ نیز فهرست‌بندی می‌شود، با نام مستعار سحابی اسپاگتی شناخته می‌شود.

در عکس روز ناسا چه می‌بینیم؟

این ساختار گازی چشم‌گیر که در مرز صورت‌های فلکی گاو (ثور) و ارابه‌سوار دیده‌ می‌شود، تقریباً ۳ درجه در آسمان، معادل ۶ ماه کامل را پوشش می‌دهد.

این ابر بازمانده نزدیک به ۱۵۰ سال نوری طول دارد و در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.

عکس ترکیبی شامل داده‌هایی است که از طریق فیلترهای باند باریک با جداسازی انتشار کردن گازهای درخشان هیدروژن (قرمز) و اکسیژن (آبی) گرفته‌ شده‌ است.

باقی مانده ابرنواختر نزدیک به ۴۰,۰۰۰ سال سن دارد، یعنی نور حاصل از این انفجار عظیم ستاره‌ای برای اولین‌بار وقتی که ماموت‌های پشمالو آزادانه پرسه می‌زدند به زمین رسید.

علاوه‌بر باقی مانده درحال انبساط، این فاجعه کیهانی یک تپ‌اختر را پشت سر گذاشت. تپ‌اختر ستاره نوترونی درحال چرخش از باقی مانده هسته ستاره مهم است.