به گزارش “افتاب شرق”، شب قبل مسابقه استقلال-مس رفسنجان در ورزشگاه آزادی همراه با صحنه‌‌هایی می بود که در غیاب تکنولوژی‌های مربوط به پشتیبانی به داور، ابهاماتی را در تصمیماتی قضاوت تشکیل کرد.

با اهمیت ترین لحظه مسابقه دیروز، در دقیقه ۸۰ وقتی که میلاد فخرالدینی توپ برگشتی پیمان بابایی را با شدت به سمت دروازه مس رفسنجان کوبید اما محمد نژادمهدی بازیکن باتجربه مس رفسنجان توپ را از روی خط یا داخل دروازه بیرون آورد.

طبعا استقلالی‌ها در این لحظه به گل شدن توپ اعتراض داشتند و باور داشتند توپ به طور کامل از خط رد شده است اما بیژن حیدری به کمکش مطمعن کرد و این توپ را گل تشخیص نداد.

مسئله مهم این که با وجود چند دوربین تلویزیونی و وجود زوایای مختلفی که آنها از بازی می‌گیرند، صحنه راحتی از گل شدن یا گل نشدن توپ وجود ندارد و تنها با گمان و گمان می‌شود در این عرصه قضاوت کرد که قضاوت‌ها با دقت به علاقه‌مندی هواداران به تیم‌های گوناگون کاملا متفاوت است.

یکی از مناقشه برانگیزترین صحنه‌های قضاوت با ورود تکنولوژی به قضاوت حل شده تا جای سخن و حدیثی باقی نماند.

در واقع هنگامی سخن بگویید از عبور خط از دروازه پیش می‌آید، شما با یک نوشته صفر و صدی روبه رو هستید و چیزی به اسم گل مشکوک یا صحنه مشکوک وجود ندارد. توپ یا به طور کامل از خط رد شده یا رد نشده است و مرجع تشخیص این قضیه اگر همانند دیروز، آنچنان مشهود نباشد ابزاری است که درون دروازه نصب شده و محوطه خط دروازه را به طور کامل پوشش می‌دهد. 

تکنولوژی‌هایی همانند چشم عقاب که به شما مشخص می کند که توپ به طور کامل از خط عبور کرده یا نه؛ این تکنولوژی بعد از مقاومت طویل فیفا در روبه رو ورود ابزار به قضاوت بعد از گل معروف فرانک لمپارد به آلمان در جام جهانی ۲۰۱۰ و عدم تشخیص آن توسط داور اتفاق افتاد و بلافاصله در همه جهان همه‌گیر شد.

امروز شما کمتر لیگی را اشکار می‌کنید که در رابطه توپ‌های داخل دروازه شده که از روی خط دفع خواهد شد با عکس درست، ته و توی صحنه را در نیاورند. در واقع ابزارهای الکترونیکی کمکی به داوران می باشند تا با صحتی صد درصد در رابطه گل شدن یا گل نشدن توپ تصمیم بگیرند و همانند فوتبال ایران، هواداران، مربیان و بازیکنان را به جان هم نیندازد. 

داور با نمایشگری بر روی مچ دست به سادگی گل شدن توپ را فهمید شده و آن را اظهار می‌کند.

قضیه کاملا روشن است؛ هنگامی که توپ به طور کامل از خط دروازه رد بشود یا دفاع کننده آن را قبل از گل شدن از روی خط دروازه بیرون بکشد، عکس نهایی جای هیچ شک و شبهه‌ای را باقی نمی‌گذارد.

اما جایگاه این تکنولوژی در فوتبال ایران و قضاوت آن کجاست؟ در حاضر داوران ایران علاوه بر این که از سیستم پشتیبانی داور ویدیویی منفعت‌مند نیستند، در مواردی همانند این نیز فاقد ابزاری می باشند که بشود با آن به تشخیص بهتر صحنه‌های مشکوک پشتیبانی بشود. به این علت چنان همانند قبل تیزبینی، پشتیبانی داور که باید جایگیری درست و نزدیکی به صحنه داشته باشد، مرجع مهم تشخیص این صحنه‌ها است؛ در حالی که فوتبال جهان زمان ها است به این نتیجه رسیده چشم پشتیبانی داور یا تشخیص داور نمی‌تواند به تنهایی ملاک صحنه‌هایی همانند آفساید یا عبور توپ از خط دروازه باشد، چرا که در این صحنه‌ها میلی‌مترها تاثیرگذار است و چشم قادر به تشخیص تمحیص آن نیست.

بیژن حیدری داور مشهور همدانی هدایت این مسابقه حساس را بر مسئولیت داشت.

سوتبه ایران برگردیم و او گفت و گو‌هایی که دیشب در این عرصه در فضای مجازی فوتبال ایران انتشار شده را مرور کنیم: 

مهدی هاشمی‌نسب می‌گوید توپ گل شده و به‌خاطر رنگ پیراهن استقلال مورد قبول قرار نگرفته، جواد نکونام در اینستاگرام خود پست گذاشته که دشمنی‌ها با استقلال اغاز شد و برخی از بازیکنان و اعضای کادرفنی هم نظری شبیه را به زبان آوردند.

در آن‌سو رفسنجانی‌ها در دفاع از خود مطمعن دارند که توپ از خط دروازه رد نشده و محمد نژادمهدی به خوبی ماموریت خود در نجات آخرین سنگر تیم انجام داده است و حامد لک دروازه‌بان نارنجی پوشان با کنایه به جواد نکونام در استوری خود نوشت: دشمنی با مس رفسنجان اغاز شد!

این در شرایطی است که هواداران استقلال و پرسپولیس به شدت مشغول او گفت و گو و جدلی در این عرصه می باشند و هر یک با برجسته کردن صحنه‌های مورد نظر از لحظه شلیک توپ به داخل دروازه، گل را به طور کامل یا مردود می‌کنند یا آن را بدل به یک حق از بین رفته برای استقلال می‌کنند.

چیزی که امروز همانطور که نوشتیم در دیگر دنیا اتفاق نمی‌افتد؛ اکنون سوال اینجاست که چرا صدا و سیما و یا خود سازمان لیگ، حداقل یک دوربین در محل مناسب روی دروازه نصب نمی‌کند تا اقلا بینندگان تلویزیونی در رابطه عبور توپ از خط دروازه یا گل نشدن آن به یک نتیجه واحد برسند و حداقل از این همه تنش و اختلاف نظر کم بشود.

پشتیبانی داور با تشخیص چشمی (در ایران) . چطور امکان پذیر تنها به توانایی داور در تمییز صحنه‌ها اتکا کرد؟

انگار که این یک سرگرمی دیگر ازارانه از سوی مدیران فوتبال ایران است که با گذشت نزدیک به یک دهه، هم چنان در خانه اول ورود تکنولوژی به قضاوت فوتبال ایران مانده‌اند و اوج هنرشان چسباندن هدست به گوش داوران با چسب‌های سفید است؛ تازه اگر این هدست‌های قدیمی در وسط بازی از کار نیفتد.