بر پایه آمار پلیس راهور، در سال ۱۴۰۲ بیشتر از ۱۷ هزار نفر جان خود را در تصادفات رانندگی از دست دادند. با احتساب این آمار، از بیست سال قبل تا بحال، می‌توان او گفت که تلفات تصادفات رانندگی در ایران به دو برابر شهدای جنگ هشت‌ساله با عراق رسیده است. طی بازه وقتی شبیه یعنی از سال ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۲، شش میلیون نفر در تصادفات رانندگی ایران مصدوم شده‌اند. به‌طور متوسط، سالانه بیشتر از ۳۰۰ هزار نفر در حوادث جاده‌ای ایران مصدوم خواهد شد. یقیناً در نوروز سال ۱۳۹۹ به‌علت محدودیت‌های کرونا و افت دیدنی سفرها، کمترین مقدار تلفات جاده‌ای به ثبت رسید.

طی هفته‌های نخستین سال ۱۴۰۳، به‌واسطه تعطیلات پرشمار، سفرهای زیاد هموطنان را ناظر بودیم. در نتیجه این سفرهای پرتعداد، تعداد تصادفات رانندگی و تلفات ناشی از آن نیز افزایش یافت.

بر پایه گزارش خبرگزاری‌های داخلی و بین‌المللی، آمار شهدای جنگ هشت‌ساله ایران با عراق بیشتر از ۱۹۰ هزار نفر می بود؛ به این علت می‌توان او گفت که طی دوره بیست‌ساله تازه، در جاده‌های ایران بیشتر از ۴۰۰ هزار نفر از هموطنان ما بر تاثییر تصادفات رانندگی جان خود را از دست داده‌اند. آمار تلفات جاده‌ای طی سالیان ابتدایی و میانی دهه ۱۳۸۰ خورشیدی بیشتر از ۲۰ هزار نفر بوده است. این رقم در سال‌های پایانی دهه ۱۳۸۰ و دهه ۱۳۹۰، به نزدیک به ۱۸ هزار نفر در سال افت یافت. اگر سال ۱۳۹۹ را به‌علت محدودیت‌های ناشی از کرونا، سالی با حجم مسافرت‌های اندک درنظر بگیریم، به رقم شبیه ۴۰۰ هزار کشته سوانح رانندگی در کل دو دهه ۱۳۸۰ و ۱۳۹۰ خواهیم رسید.

چرا تلفات تصادفات رانندگی در ایران افت نمی‌یابد؟

به‌طور معمول، سه عامل برای حوادث جاده‌ای و تلفات تصادفات رانندگی در ایران ذکر می‌شود. این سه عامل راننده، جاده و ماشین می باشند. در هرکدام از قسمت‌ها، کاستی‌هایی وجود دارد که علتایجاد حوادث جاده‌ای دلخراش در سرزمین می‌شود.

در قسمت راننده، نیاز به سختگیری‌های بیشتری برای صدور گواهینامه رانندگی حس می‌شود. دوره آموزش رانندگان باید افزایش یابد تا آن‌ها قادر به رانندگی در شرایط گوناگون جوی و این چنین حالت‌های متفاوت جاده‌ها باشند. اکنون تنها با چند جلسه آموزش رانندگی درون‌شهری و یک پارک دوبل، گواهینامه رانندگی به افراد اعطا می‌شود. بدیهی است که این سطح از آموزش پاسخگوی نیاز یک راننده در شرایط اضطراری نیست.

در قسمت جاده، با انبوهی از راه‌های غیراستاندارد مواجه هستیم. چهار سال پیش، رئیس زمان پلیس راه سرزمین از وجود ۳ هزار نقطه حادثه‌خیز در جاده‌های سرزمین خبر داد. برای بهینه‌سازی جاده‌های سرزمین به صرف بودجه هنگفت و این چنین زمان بسیاری نیاز است تا سهم این عامل از تصادفات رانندگی افت یابد.

درنهایت سومین عامل یعنی ماشین، بیشترین تأثیر را بر افزایش تلفات تصادفات رانندگی در ایران دارد. ۸۰ درصد خودروهای حاضر در جاده‌های ایران، تشکیل خودروسازان داخلی می باشند. این خودروها تا نیمه دوم سال ۱۴۰۲ به سیستم کنترل پایداری تجهیزنشده بودند. از نظر دیگر، خودروهای داخلی در هیچ تست تصادف معتبری شرکت نکرده‌اند و ازاین‌رو مدام در رابطه ایمنی آن‌ها تردید وجود دارد.