اما پرسشی که نقل می‌شود این است که بعد افراد با چه جرأتی مواد مصرف می‌کنند که اگر روزی معتاد شد بتواند ترک کند؟ جواب این سوال این است که مشکل در دو قسمت است؛ اول آن که می‌گوید «من هیچوقت معتاد نمی‌شوم» و دوم این که می‌گوید «من آن قدر زورم زیاد است که کمر هرچی اعتیاد است می‌شکنم.»

هرچند که در دورانی هم در روزنامه‌ها درمورد ترک اعتیاد ۳ ساعته تضمینی و سریع می‌نوشتند، حال پرسشی که نقل می‌شود این است که یک بیماری که طی ۱۵ سال مصرف، روح و روانش تخریب شده آیا با ۳ ساعت بیهوشی درمان می‌شود؟ قطعاً مقدور نیست. بیمارانی می باشند که سپس از ۸ سال پاکی باز بیماری‌شان عود کرده و نتوانسته‌اند پاکی‌شان را ماندگار نگه‌دارند. 

از سویی دیگر نیز برخی افراد سرشناس، زیاد قوی و با اراده، عمداً معتاد شده‌اند تا نشان دهند اگر معتاد شوند می‌توانند ترک کنند درحالیکه آنها نیز موفق به ترک نشده و ناکامی خورده‌اند.

در این بین اما باتوجه به این که حرف های می‌شود اعتیاد ۹۰ درصد بیماری رفتاری محسوب می‌شود و سم‌زدایی به تنهایی کلید حل مشکل اعتیاد نیست، نباید جایگاه درمان فرد دارای اعتیاد از نظر روانی را نادیده گرفت، چراکه بر پایه اظهار دکتر حسن فلاح‌پور، عضو کمیته روانپزشکی اجتماعی و اعتیاد انجمن علمی روانپزشکان ایران، تحقیقات مشخص می کند درصد بالایی از افرادی که مبتلا به اعتیاد می باشند یک اختلال روانپزشکی همراه نظیر افسردگی یا اختلالات شخصیت نیز دارند که این اختلالات می‌توانند همراه با اعتیاد باشند و یا عرصه‌ساز گرایش افراد به مصرف مواد اعتیادآور شده باشند.

از همین رو به حرف های این متخصص اعصاب و روان باید درمان روانشناختی افراد دچار اعتیاد در کنار درمان جسمی آنها پیش رود.

اگر ترک اعتیاد به صرف ترک مصرف مواد انجام شود و اختلالات روانپزشکی همراه فرد باقی بماند، امکان پذیر این فرد چندین دفعه سپس از ترک مصرف مواد، چند باره به مصرف بازگردد.

در واقع بهبود اعتیاد از دو قسمت جسمی یا فیزیکی و قسمت بهبودی روانی راه اندازی می‌شود. تعداد بسیاری از افراد بعد از ترک مجددا به مصرف روی می‌آورند چراکه در کنار درمان جسمی، اختلالات روانپزشکی آنها درمان نشده است که این کار باید مورد دقت خانواده‌ها و سیاستگذاران قرار گیرد.