به گزارش آفتاب شرق
اتفاقات جامعه نرم‌افزار آزاد تهران (تهلاگ) با حمایتنوبیتکس و افراشاپ در دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد.
به گزارش دیجیاتو، این گردهمایی با وجود بیشتر از ۴۰۰ نفر شرکت‌کننده که زیاد تر از نسل زد بودند، برقرار شد؛ فضایی برای علاقه‌مندان به دنیای متن‌باز، نرم‌افزار آزاد و لینوکس تا با هم‌فکران خود دیدار و تبادل دانش داشته باشند.
این برنامه ۹ سخنران داشت، اراعه‌ها و گفتگوها به‌طوری برنامه‌ریزی شده می بود که موضوعات روز دنیای فناوری و مسائل فنی مرتبط با جوامع متن‌باز را پوشش دهند.
«حامد بیدی»، مدیرعامل پلتفرم کارزار یکی از این سخنرانان می بود که نوشته سخن بگویید‌های او «راه باریک آزادی با فناوری‌های مدنی» می بود.
آخرین اخبار
- تویوتا خودروهای زیاد بسیاری در جادهها دارد_آفتاب شرق
- جیلی گلکسی استارشاین ۸ پلاگین هیبریدی با قیمت ۱۷۴۰۰ دلار اراعه شد_آفتاب شرق
- هشدار تندبادهای لحظهای در تهران/ گمان وقوع سیلاب در استانهای ساحلی دریای خزر/ ویدئو_آفتاب شرق
- سازمان غذا و دارو افزایش قیمت داروی “راپامیون” را تکذیب کرد_آفتاب شرق
- سرویس گوگل وان اکنون بیشتر از ۱۵۰ میلیون مشترک دارد_آفتاب شرق
او با گفتن این که «در جایی وجود داریم که فعالان جامعه نرم‌افزار آزاد گرد هم آمده‌اند» او گفت: «احتمالا سخن بگویید درمورد آزادی در این چنین فضایی تکراری به نظر برسد، اما من تلاش دارم از زاویه‌ای دیگر به این نوشته بپردازم. به‌نظرم اینجا یکی از بهترین مکان‌ها برای گفتگو حوالی این چنین قضیه‌ای است.»
بیدی با اشاره به «راه باریک آزادی» نوشته «دارون عجم‌اوغلو» و «جیمز رابینسون» که اخیراً موفق به دریافت جایزه نوبل شده‌اند، افزود: «این کتاب، اثری زیاد مهم است؛ به‌اختصاصی برای ما، افرادی که احتمالا بیشتر از هر جای فرد دیگر در دنیا، نیاز به آزادی را حس می‌کنیم.»
او حاضران را خطاب قرار داد و او گفت: «دوستان، آزادی چیزی نیست که حکومت‌ها به مردم اعطا کنند. آزادی موهبتی نیست که به ما اهدا شود. آزادی چیزی است که جوامع باید آن را به‌دست آورند.»
بیدی سپس با گفتن رابطه معکوس قوت حکومت و قوت جامعه او گفت: «با افت قوت جامعه و افزایش حکومت جامعه، با قدرتی روبه رو خواهمی می بود که رابینسون آن را «لویاتان مستبد» می داند؛ یعنی حکومت استبدادی همه‌عیار.»
او به شرایط محتمل دیگر نیز اشاره کرد: در وضعیتی که قوت حکومت زیاد پایین باشد، جامعه به سمت هرج و مرج می‌رود و در جامعه‌ای که قوت حکومت و مردم هر دو پایین باشد، نه توان مدیریت خشونت وجود دارد، نه امکان تشکیل رفاه عمومی.»
بیدی اصرار کرد: «اما با افزایش هم‌زمان قوت حکومت و جامعه، به نقطه‌ای نزدیک می‌شویم که به‌قول رابینسون و عجم‌اوغلو، «دالان باریک آزادی» در آن شکل می‌گیرد. جایی که توازن واقعی بین این دو قوت برقرار می‌شود.»
او با گفتن این که چارچوب نظری فرد دیگر نیز وجود دارد که دنیا را به سه بازیگر مهم تقسیم می‌کند، او گفت: «دولت، کسب‌وکارها، و جامعه مدنی. دولت‌ها، با هر نوع ساختاری (دموکراتیک یا مستبد)، مسئول مدیریت خشونت و تشکیل خیر عمومی می باشند. کسب‌وکارها مأموریت دارند قیمت خلق کرده و از آن درآمد کسب کنند. اما بعضی اوقات کسب‌وکارها با انحصار و تخریب رقابت، خود به تهدیدی تبدیل خواهد شد.»
بیدی با گفتن این که امروزه بیشتر از هر زمان فرد دیگر، دلواپس دیکتاتوری پلتفرم‌ها هستیم، گفت: «حذف حساب‌های کاربری رئیس‌جمهور‌ها و شخصیت‌های سیاسی مثالای از قوت انحصاری آنان است و اینجاست که جامعه مدنی نقش کلیدی ایفا می‌کند. جامعه مدنی شامل رسانه‌ها، سازمان‌های مردم‌نهاد، اتحادیه‌ها، اصناف و نهادهای آموزشی خصوصی است. این جامعه وقتی که دولت یا کسب‌وکارها به اشتباه می‌روال، ماموریت دارد که عکس العمل نشان دهد.»
مدیرعامل پلتفرم کارزار در ادامه گفت: «اما بعضی اوقات دولت و کسب‌وکارها با همدستی، پروژه‌هایی را پیش می‌برند که نه به سود مردم بلکه فقطً به سود خودشان است. مثالاش پروژه پتروشیمی میانکاله که تنها با تلاش فعالان مدنی متوقف شد.»
او اضافه کرد: «در سرزمین ما حالت به طوری است که قسمت خصوصی روز به روز ضعیف‌تر می‌شود و جامعه مدنی نیز تحت سختی است. حکومت، روز به روز بزرگ‌تر و پرقدرت می‌شود و فضا را برای سایرین تنگ‌تر می‌کند.»
بیدی اصرار کرد: «با وجود این، فناوری و اینترنت زمان‌هایی تشکیل کرده‌اند. دولت‌ها فناوری‌های حکومتی تشکیل کرده‌اند، کسب‌وکارها نیز از فناوری برای رشد خود منفعت گرفته‌اند. اما جامعه مدنی نیز می‌تواند با ابزارهای فناورانه‌ای موسوم به فناوری مدنی (Civic Tech) داخل میدان شود.»
به حرف های مدیرعامل پلتفرم کارزار «فناوری مدنی ابزارهایی‌ست که توسط جامعه، برای از بین بردن مسائل جامعه و در جهت خیر عمومی ساخته خواهد شد. مثالهایی از این فناوری‌ها عبارت هستند از: تصمیم‌گیری جمعی، تامین مالی جمعی، جمع‌سپاری، تامین اطلاعات، سامانه‌های هشدار محلی، جمع‌آوری امضا، سامان‌دهی گردهمایی‌ها، شفاف‌سازی، نظارت، اعتبارسنجی منبع های، ربط با نمایندگان و…»
او در ادامه مثالهایی از پروژه‌های بین‌المللی و داخلی آورد و او گفت: «FixMyStreet برای گزارش خرابی‌های شهری، WhatDoTheyKnow برای خواست اطلاعات از دولت، و Code for America برای گسترش ابزارهای عمومی توسط گسترش‌دهندگان داوطلب، مثالهایی از فناوری مدنی می باشند.»
بیدی افزود: «در ایران نیز پروژه‌هایی همانند «کارزار»، «رسمیو»، «آزادی»، «یقین‌باش»، «طعم گیلاس» (برای پشتیبانی به افراد دارای افکار خودکشی)، «ویکی‌توانایی»، «تیک‌نیک»، و تعداد بسیاری دیگر وجود دارند.»
مدیرعامل پلتفرم کارزار اصرار کرد: «همه این‌ها مثالهایی از قوت جامعه مدنی در روبه رو با حکومت و قسمت خصوصی می باشند. فناوری مدنی می‌تواند یکی از کلیدهای مهم حل مسائل امروز سرزمین باشد. تحول از ما اغاز می‌شود. در دالان باریک آزادی، وجود ما الزامی است.»
دسته بندی مطالب
اخبار سلامتی
