در سال‌های تازه، مشاهده روباه‌ها در حاشیه و اطراف پایتخت نوشته تازه‌ای نبوده است، اما طی ماه‌ها و هفته‌های تازه، گزارش‌های بسیاری از وجود این حیوانات در مناطق مسکونی و خود شهر تهران انتشار شده است. طوری که پیش‌تر تنها در حاشیه‌های جنگل‌ها، تپه‌ها و حاشیه‌های شمال و غرب تهران دیده می‌شد، اکنون پا به مناطق شهری گذاشته و وجود آن در خیابان‌ها و بوستان‌ها جهت نگرانی برخی شهروندان شده است.

پیش از این، روباه‌ها عمدتاً در اطراف تهران و مناطق کوهستانی البرز وجود داشتند و کمتر پیش می‌آمد که به داخل شهر همراه شوند. اما  گزارش‌های مردمی مشخص می کند که این حیوانات اکنون در خیابان‌ها، پارک‌ها و حتی کوچه‌های پرجمعیت تهران دیده خواهد شد. کارشناسان محیط زیست اعتقاد دارند این تحول الگو می‌تواند ناشی از افتمنابع غذایی و زیستگاه‌های طبیعی روباه‌ها باشد که آن‌ها را به سمت محیط شهری سوق داده است.

روباه‌ها با وجود جثه کوچک و ظاهر دوست‌داشتنی، یک گونه مورد قیمت و بخشی از زنجیره غذایی طبیعی می باشند. آن‌ها نقش مهمی در کنترل جمعیت جوندگان و برخی حیوانات کوچک دارند و از این نظر، حضورشان در طبیعت سودمند است. اما ورود آن‌ها به محیط شهری با خود چالش‌های امنیتی و بهداشتی نیز به همراه می‌آورد. برخی کارشناسان هشدار خواهند داد که ادامه وجود روباه‌ها در مناطق پرتراکم، می‌تواند جهت ابراز تصادفات، دعوا به حیوانات خانگی، یا انتقال بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان شود.

از نظر دیگر، سازگاری روباه‌ها با محیط شهری تا این مدت کامل نیست و وجود مداوم آن‌ها در مناطق پرجمعیت امکان پذیر خطراتی برای خود حیوانات تشکیل کند. برخی از شهروندان که روباه‌ها را در محله‌های خود دیده‌اند، دلواپس صدمه‌رسانی به حیوانات یا تهدید برای ایمنی خانواده‌ها می باشند. در همین حال، جمع‌آوری یا انتقال این حیوانات به تنهایی بدون برنامه‌ریزی علمی می‌تواند تبدیل استرس و صدمه به جمعیت روباه‌ها شود.

در این بین، مسئولیت مدیریت وجود روباه‌ها در تهران بر دوش سازمان حفاظت محیط زیست و شهرداری تهران قرار دارد. کارشناسان می‌گویند که سازمان محیط زیست باید نظارت بر جمعیت و حرکت روباه‌ها را تحکیم کند و برنامه‌های آموزشی برای شهروندان اراعه دهد تا تعامل امن بین انسان و حیوان برقرار شود. شهرداری تهران نیز با مدیریت فضای سبز، پسماندها و کنترل دسترسی حیوانات به مواد غذایی شهری می‌تواند از ورود بیشتر از حد حیوانات وحشی به مناطق مسکونی جلوگیری کند.

برخی از پیشنهادهای کارشناسان شامل تشکیل مناطق حائل یا زیستگاه‌های امن حاشیه‌ای، خبر‌رسانی عمومی درمورد نحوه برخورد با روباه‌ها، و همکاری با مراکز حیات‌وحش برای انتقال امن حیوانات به محیط طبیعی است. این عمل های می‌تواند از تشکیل تنش بین انسان و حیوان و این چنین صدمه به جمعیت روباه‌ها جلوگیری کند.

این چنین، شهروندان به گفتن قسمت فعال این ماجرا نقش مهمی دارند. از آن‌ها انتظار می‌رود که از تغذیه روباه‌ها، دسترسی آن‌ها به زباله‌ها و نزدیک شدن بیشتر از حد به حیوانات وحشی خودداری کنند. توانایی شهرهای دیگر نشان داده است که عدم مراعات این نکات جهت ابراز مشکلات جدی برای جمعیت حیوانات و امنیت عمومی می‌شود.

در نهایت، وجود روباه‌ها در تهران یک هشدار زیست‌محیطی است که مشخص می کند شهر و طبیعت در هم تنیده‌اند. اگر مسئولان محیط زیست و شهرداری تهران با برنامه‌ریزی دقیق و سیاست‌های مدون داخل عمل نشوند، خطرات ناشی از وجود حیوانات وحشی در شهر افزایش یافته و هم مردم و هم حیوانات صدمه خواهند دید. این ماجرا فرصتی است تا سیاست‌های شهری و محیط زیستی همسو شوند و توانایی‌ای موفق در همزیستی شهری با حیات‌وحش رقم بخورد.