باشگاه پرسپولیس، با همه پیشینه پرافتخار، نام درخشان و اندوخته عظیم هواداری، این روزها در شرایطی به‌سر می‌برد که نمی‌توان آن را فقطً یک کم شدن مقطعی قلمداد کرد. آنچه امروز در پرسپولیس می‌گذرد، محصول سال‌ها مدیریت پرنوسان، تصمیم‌گیری‌های غیرکارشناسی، تغییرات شتاب‌زده و گسست ساختار فنی است. تیمی که می‌توانست با نگه داری ارامش و نگاه حرفه‌ای به یکی از قطب‌های آسیا بدل شود، اکنون در بحران هویتی قرار گرفته است؛ بحرانی که نه‌تنها در زمین، بلکه در اتاق‌های تصمیم‌گیری باشگاه نیز کاملاً مشهود است.

 تغییرات مکرر در کادرفنی؛ اغاز سقوط آرام

یکی از با اهمیت ترین دلایل حالت ناپایدار امروز پرسپولیس، تغییرات بی‌وقفه و پرهزینه در کادر فنی در سالیان تازه است. بعد از جدایی برانکو ایوانکوویچ به گفتن یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ باشگاه، پرسپولیس داخل چرخه‌ای خطرناک از جابه‌جایی‌های پیاپی در نیمکت شد. مربیانی با سبک‌ها و نگرش‌های متفاوت، در فواصل مختصر جانشین یکدیگر شدند، بدون آن‌که زمان برنامه‌ریزی طویل مدت یا تثبیت یک سیستم فنی فراهم شود.

پیامد این ناپایداری، بی‌هویتی تاکتیکی، کم شدن کیفیت تیمی، نارضایتی بازیکنان و از همه مهم‌تر، سلب مطمعن هواداران به تصمیمات فنی می بود. هوادار پرسپولیس که به ارامش، شخصیت تیمی و نتیجه‌گیری عادت کرده می بود، اکنون تیمش را دچار تصمیمات لحظه‌ای و غیرمنسجم می‌بیند.

 ناکارآمدی در جذب و نگه داری بازیکن؛ فقدان استراتژی اشکار

در ادامه این بحران، پرسپولیس در نقل‌وانتقالات نیز عملکردی ضعیف و پرسؤال از خود به‌جای گذاشت. جذب بازیکنانی بدون برسی دقیق فنی، بدون دقت به نیازهای پُست‌به‌پُست تیم، و از آن سو، کنار گذاشتن بازیکنان اثرگذار یا نادیده گرفتن مطالبات آن‌ها، توازن تیم را بر هم زد. در حالی که برخی از نفرات جذب‌شده حتی زمان وجود در ترکیب مهم را هم اشکار نکردند، بازیکنان کلیدی با کمترین تعامل یا پشتوانه روانی از ترکیب کنار گذاشته شدند. این آشفتگی نتیجه‌ای جز تخریب ساختار تیمی و کم شدن کیفیت بازی‌ها نداشت.

 سرمربی کم‌توانایی در میدان پرفشار

انتخاب سرمربی جاری، آن هم بدون سابقه قابل اتکا در سطح اول فوتبال ایران یا آسیا، یکی دیگر از تصمیمات او گفت و گو‌برانگیز مدیریتی می بود. در تیمی چون پرسپولیس، که کوچک‌ترین کم شدن، تبعات رسانه‌ای و روانی گسترده دارد، واگذاری هدایت فنی به چهره‌ای کم‌توانایی، تصمیمی پرریسک و در تضاد با اصول حرفه‌ای‌گری می بود. به‌اختصاصی وقتی که این سرمربی، فاقد تیم فنی مجرب و هماهنگ است و در چینش ترکیب، معاوضه‌ها و مدیریت بحران، ضعف‌های فاحشی نشان داده است.

مدیرعاملی بدون جواب‌گویی و با فاصله از هوادار

در کنار همه ضعف‌های فنی، آن‌چه بیشتر از پیش بر بحران جاری دامن زده، مدیریت غیرپاسخ‌گو و بی‌دقت به مطالبات هواداری است. مدیرعامل باشگاه طی ماه‌های تازه، بدون کوچک‌ترین شفاف‌سازی نسبت به اتفاقات فنی، نقل‌وانتقالات، هزینه‌های سنگین باشگاه و حاشیه‌های ایجادشده، در پشت درهای بسته تصمیم گرفته و عمل کرده است. این رویکرد، نه‌تنها بدنه هواداری را بی‌مطمعن کرده، بلکه شائبه حیف‌ومیل منبع های مالی و غیبت نظارت مؤثر بر بیت‌المال را نیز برجسته‌تر ساخته است.

 نادیده‌گرفتن تخصص؛ منفعت گیری نادرست از ظرفیت بازیکنان

یکی دیگر از موارد اساسی که فریاد کارشناسان و هواداران را بلند کرده، منفعت گیری نادرست از بازیکنان در پست‌های غیراختصاصی است. بازیکنانی که در نقش‌های مهم خود بدرخشیده‌اند، در ترکیب‌های تازه ناچار به ایفای نقش‌هایی شده‌اند که هیچ‌گونه سنخیتی با توانایی‌های آن‌ها ندارد. نتیجه این تصمیمات، سردرگمی تاکتیکی، افت انگیزه، و کم شدن دیدنی منفعت‌وری فردی در تیم بوده است.

 هوادار؛ اندوخته‌ای که شنیده نمی‌شود

پرسپولیس بدون تردید یکی از هوادارمحورترین باشگاه‌های دنیاست، اما متأسفانه خواست و صدای هوادار در هیچ‌یک از تصمیمات کلان باشگاه لحاظ نمی‌شود. تجمعات اعتراضی، عکس العمل‌های گسترده در فضای مجازی و هشدارهای صریح پیشکسوتان، چندین دفعه نادیده گرفته شده‌اند. این در حالی است که هوادار نه اهل دخالت در تصمیمات فنی است و نه مطالبه‌ای جز شفافیت، احترام و کارکرد حرفه‌ای دارد.

اگر بازنگری نشود، فروپاشی محتمل است

پرسپولیس اکنون در نقطه‌ای ایستاده که ادامه مسیر با همین ساختار مدیریتی و فنی، جز صدمه زیاد تر، دستاوردی نخواهد داشت. مالک باشگاه، وزارت ورزش، و مدیران ارشد، باید در اسرع زمان به بازنگری جدی در ساختار، تصمیم‌گیری و جواب‌گویی عمل کنند.

باشگاهی با این سطح از هوادار، نباید قربانی نگاه‌های مصلحت‌اندیش، انتصابات غیرفوتبالی، یا پروژه‌های مختصر‌زمان باشد.

پرسپولیس بیشتر از همیشه نیازمند ارامش، تخصص، شفافیت و مدیریت حرفه‌ای است.

هوادار سکوت نمی‌کند. وسکوها باز اغاز به حیاکن رها کن مدیران وکادرفنی را سرمی دهند چون فوتبال جای آزمون و اشتباه نیست.