از زمان شکل‌گیری‌اش در ماه‌های پایانی سال ۱۸۸۶، وقتی که گروهی از کارگران کارخانه تسلیحات وولویچ آرسنال (Woolwich Arsenal Armament Factory) تصمیم گرفتند تیم فوتبال خودشان را راه اندازی دهند، باشگاه فوتبال آرسنال تاریخ زیاد غنی و طویل داشته است. هواداران توپچی‌ها، نه فقط در انگلیس بلکه در سراسر جهان، هر هفته پیگیر حالت تیمی می باشند که در شمال لندن مستقر است.

آرسنال جزو بهترین و موفق‌ترین تیم‌هایی بوده و خواهد می بود که در پایتخت انگلیس وجود دارند و به همین علت، از اغاز فعالیت تا امروز، جذب بزرگ‌ترین ستاره‌های فوتبال برای این باشگاه تقریباً هیچ‌گاه مشکل نبوده است.

توپچی‌های لندن از فصل ۲۰۰۳/۰۴ که تیم ناکامی‌ناپذیر آرسن ونگر اولین و هم چنان تنها تیم انگلیسی شد که یک فصل کامل لیگ را بدون ناکامی به آخر رساند، دیگر قهرمان لیگ برتر انگلیس نشده، اما زیبایی و ظرافت بازی‌شان هیچ زمان کم‌رنگ نشده است. این مربی فرانسوی سبکی دلنشین و شوق‌انگیز از فوتبال را به هایبوری معارفه کرد و تعداد بسیاری از بازیکنان اسبق او در ترکیب منتخب همه ادوار آرسنال قرار می‌گیرند. در ادامه این نوشته شما را با ترکیب منتخب ۱۱ نفره تاریخ تیم فوتبال ‌آرسنال آشنا می کنیم.

اسپویل: هیچ‌کدام از بازیکنان میکل آرتتا در این فهرست وجود ندارند.

دروازه‌بان: دیوید سیمن

درون دروازه، انتخاب نسبتاً ساده است: دیوید سیمن ۵۶۳ بار برای آرسنال به میدان رفت و ۲۳۹ کلین‌شیت ثبت کرد؛ رکوردی که می‌توان آن را یک دوران درخشان در پایتخت انگلیس دانست. این اسطوره فوتبال انگلیس در سال ۱۹۹۰ از کویینز پارک رنجرز به آرسنال پیوست و دروازه‌بانی به‌علت دلایل آشکار با لقب دوست‌داشتنی «دست‌های امن» شناخته می‌شود، به‌ندرت در شمال لندن نادرست می‌کرد. زیاد تر هواداران نیز با این نظر موافق‌اند.

وجود سیمن در ترکیب توپچی‌ها به‌تنهایی هراس را به دل مرگبارترین مهاجمان لیگ برتر انگلیس می‌انداخت و همین علتشد که او چهار قهرمانی جام حذفی و سه گفتن لیگ را در دوران پیش و بعد از شکل‌گیری لیگ برتر به‌دست آورد. علاوه بر این، آرسنال در فصل ۱۹۹۳/۹۴ با وجود سیمن درون دروازه، قهرمان جام برندگان اروپا شد. او این چنین یک حرفه‌ای همه‌عیار می بود و نزد هواداران هایبوری محبوبیت بسیاری داشت.

آمار دیوید سیمن در آرسنال

دفاع کننده راست: لی دیکسون

لی دیکسون بدون هیچ اغراقی «دلنشین‌ترین نام» این ترکیب یازده‌نفره نیست اما ۱۴ سال خدمت او به آرسنال، که طی آن بیشتر از ۶۰۰ بازی انجام داد و مجموعه‌ای بزرگ از افتخارات کسب کرد، چیزی نیست که بتوان نادیده گرفت. دیکسون در سال ۱۹۸۸ از استوک‌سیتی به آرسنال پیوست و تنها معدودی می‌توانستند آینده فوق الاده را که بعدها ساخت پیش‌بینی کنند: او چهار قهرمانی لیگ، سه جام حذفی و ۲۲ بازی ملی برای انگلیس در کارنامه خود دارد.

این دفاع کننده انگلیسی بخشی انکارناپذیر از خط دفاعی مشهور جورج گراهام در اواخر دهه ۱۹۸۰ و دهه ۹۰ می بود. دیکسونِ متولد منچستر، مدافعی تکنیکی و قابل مطمعن می بود که از جلو رفتن و ارسال پاس‌های دیدنی برای هم‌تیمی‌هایش در شمال لندن واهمه‌ای نداشت. با وجود تواضعش، دیکسون بدون شک یکی از بهترین مدافعان راست تاریخ لیگ برتر به شمار می‌آید.

آمار لی دیکسون در آرسنال

دفاع کننده میانی: تونی آدامز

او را بی‌علت «آقای آرسنال» صدا نمی‌کنند، درست است؟ آدامز نماد واقعی این باشگاه شمال لندنی می بود؛ مدافعی بلندقد که همه دوران بازیگری‌اش را فقط در همین باشگاه گذراند. توانایی‌های دفاعی آدامز تقریباً بی‌نقص بودند: قوی، باصلابت در تکل‌ها، و دردسری جدی برای رقیب ها در هر دو محوطه جریمه.

بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۲، آدامز در کل ۵۱۰ بار برای آرسنال بازی کرد و دوران حرفه‌ای‌اش را با چهار قهرمانی لیگ، سه جام حذفی و یک قهرمانی اروپایی به آخر رساند.

با ترکیبی از دانش دفاعی و سبک قوی و بی‌پروا در دفاع، در دوره پیروزی‌های آرسنال هیچ بازیکنی تأثیرگذارتر از این دفاع کننده انگلیسی نبوده است. آدامز که ذاتاً یک رهبر می بود، هم برای جورج گراهام و هم برای آرسن ونگر مهره‌ای ثابت محسوب می‌شد؛ نشانه‌ای از توانایی بالا و ضمانت عمیق او نسبت به تیم شمال لندنی.

آمار تونی آدامز در آرسنال

دفاع کننده میانی: سول کمپبل

نام سول کمپبل را برای نیمی از اهالی شمال لندن بیاورید، با چهره‌ای آکنده از ناراحتی مواجه می‌شوید؛ اما نیمه دیگر با نشاط تا بناگوش لبخند خواهند زد. این دفاع کننده انگلیسی در انتقالی جنجالی، بعد از طی کردن نردبان ترقی در آکادمی تاتنهام، در سال ۲۰۰۱ با انتقالی آزاد از این باشگاه به آرسنال پیوست.

در نهایت، کمپبل زیاد تر به‌علت نقشش در رهبری خط دفاعی آرسنال در فصل تاریخی «ناکامی‌ناپذیرها» مشهور شد؛ فصلی که مانندش هیچ زمان در فوتبال انگلیس تکرار نشده است.

با این که قلباً پسری تاتنهامی می بود، اما هواداران آرسنال بعد از ورود دراماتیک او به هایبوری، کمپبل را به‌گفتن یکی از خودشان پذیرفتند. جدا از فصل فراموش‌نشدنی ۲۰۰۳/۰۴، کمپبل سه جام حذفی در منطقه N5 لندن کسب کرد و میراث نه چندان خوبش در وایت‌هارت‌لین زیاد سریع در ذهن هواداران قسمت سرخ لندن به فراموشی سپرده شد.

آمار سول کمپبل در آرسنال

دفاع کننده چپ: اشلی کول

هواداران آرسنال احتمالا نخواهند این نوشته را بپذیرند، اما اشلی کول یکی از بهترین (و احتمالا بهترین) مدافعان چپ تاریخ لیگ برتر است. اگر تعصب هواداری را کنار بگذارید، این بازیکن انگلیسی در طول هفت سال حضورش در شمال لندن، چهره‌ای کاملاً قابل‌مطمعن در سمت چپ خط دفاعی آرسنال می بود. بله، او در شرایطی دشوار باشگاه را ترک کرد، اما در دوره‌ای که پر از جام و پیروزی می بود، نقش مهمی در تیم لندنی ایفا کرد.

قبل از همه افتخارات، توانمندیهای کول زیاد متنوع می بود؛ شدت بالایی داشت و می‌توانست با شدت از کناره‌ها پیشروی کند، در عین حال زمان روبه رو با خطرناک‌ترین وینگرهای فوتبال در اغاز هزاره تازه، به‌طور حیرت‌انگیزی مستحکم و قابل‌اتکا می بود. کافی است از کریستیانو رونالدو سوال کنید که حرف های می بود کول «حتی یک ثانیه زمان نفس کشیدن به تو نمی‌دهد» و بعد از آن فهرستی بلند از توانمندیهای تحسین‌برانگیز او گفتن کرده می بود.

آمار اشلی کول در آرسنال

هافبک مرکزی: پاتریک ویرا

بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ آرسنال می بود و به همین خاطر شگفت است که پاتریک ویرا حتی یک مسابقه هم در ورزشگاه امارات انجام نداد؛ ورزشگاهی که در سال ۲۰۰۵ افتتاح شد، یعنی همان سالی که او آرسنال را ترک کرد و راهی یوونتوس شد. ویرا که در داکار، پایتخت سنگال، متولد شد، طی دوران حرفه‌ای‌اش برای چندین باشگاه بزرگ اروپایی بازی کرد، اما هیچ‌کدام به اندازه ۴۰۵ بازی دوران حضورش در آرسنال برجسته نبودند.

او در سال ۱۹۹۶ و وقتی که تنها ۲۰ سال داشت به آرسنال پیوست، بعد از آن‌که آرسن ونگر، هم‌وطنش، توانایی کشف‌نشده او را تشخیص داد. آنچه بعداً رقم خورد؛ از جمله میراثی که تا امروز پابرجاست، برای همه غیرمنتظره می بود. ویرا به یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ لیگ برتر تبدیل شد. هافبک «باکس‌تو‌باکس» فرانسوی در فاصله سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۴ سه گفتن قهرمانی لیگ برتر انگلیس را در کارنامه خود ثبت کرد.

آمار پاتریک ویرا در آرسنال

هافبک مرکزی: دیوید روکسل

دیوید روکسل که در لوشام به دنیا آمده می بود، در میانه دهه ۱۹۸۰ از رده‌های پایه آرسنال رشد کرد و بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲؛ وقتی که لیگ برتر انگلیس شکل گرفت، لایه‌ای از خلاقیت را در جلوی خط دفاعی آرسنال به تیم اضافه کرد. او به‌معنی واقعی کلمه یک اسطوره است؛ چه به‌علت تأثیرش درون زمین و چه خارج از آن. روکسل دو بار همراه آرسنال قهرمان بیشترین سطح فوتبال انگلیس شد.

او که به‌گفتن قلب خلاق تیم شناخته می‌شد، با لقب مهر امیز «راکی»، زیاد تر بی‌سروصدا و دور از دقت، در فضای جلوی خط دفاعی چهارنفره آرسنال نقش‌آفرینی می‌کرد. متأسفانه، او در سال ۲۰۰۱ بعد از مبارزه با سرطان درگذشت. با این حال میراثش هم چنان زنده است؛ میراثی که حاصل ضمانت و کارکرد او در ۲۴۱ بازی برای آرسنال می بود.

آمار دیوید روکسل در آرسنال

هافبک مرکزی: لیام بریدی

لیام بریدی احتمالا برای هواداران امروزی آرسنال نامی کمترشناخته باشد، اما ذهن قوی و پاهای او با هماهنگی کامل کار می‌کردند. این بازیکن متولد دوبلین که از آکادمی آرسنال بیرون آمده می بود، در ۱۵ سالگی به این باشگاه پیوست، تنها دو سال سپس داخل تیم مهم شد و از آن لحظه، مسیر هر دو طرف تحول کرد. بی‌تردید بریدی یکی از دلنشین‌ترین فوتبالیست‌هایی است که پیراهن آرسنال را بر تن کرده‌اند؛ نماد واقعی یک «رهبر خط میانی» که ظرافتی همانند یک بالرین داشت.

بعد از دوران حضورش در انگلیس، بریدی راهی ایتالیا شد، برای تیم‌هایی همانند سمپدوریا، اینترمیلان و آسکولی بازی کرد و دوران فوتبالش را با وستهام به آخر رساند. واژه‌های ستایش‌آمیز برای توصیف توانایی بی‌نظیر بریدی کم می‌آیند؛ مخصوصاً هنگامی بدانیم او چطور در یوونتوس؛ باشگاهی که در سال ۱۹۸۰ به آن پیوست، فوتبال ایتالیا را تحت‌تأثیر قرار داد. نبوده است او در سال‌های سپس، حالت را برای تیم لندنی زیاد بد کرده می بود.

آمار لیام بریدی در آرسنال

هافبک هجومی مرکزی: دنیس برگ‌کمپ

واژه‌ای که بهترین توصیف را از دنیس برگ‌کمپ، اسطوره آرسنال، اراعه می‌دهد «استادانه» است؛ اولین لمس توپ او مخملی و شگفت‌انگیز می بود، توانمندیاش در تشکیل ربط و ترکیب با هم‌تیمی‌ها بی‌نظیر و چرخش‌های شگفت انگیز‌اش همانند همان گل معروف روبه رو نیوکاسل، کاملاً بی همتا می بود.

برگ‌کمپ نقشی کلیدی در پیروزی‌های آرسنال در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اغاز دهه ۲۰۰۰ داشت. شراکتی که بین او و تیِری آنری (که به‌زودی قسمت مربوط به او را هم می‌رسیم)شکل گرفت، بی‌رحمانه و ویرانگر می بود؛ این دو هر هفته در سراسر سرزمین دفاع حریفان را نابود می‌کردند. برای توضیح بهترِ مقدار توانایی او، کافی است جمله جان هارتسون، مهاجم اسبق آرسنال، را یادآوری کنیم که او گفت:

«اگر در برف بازی می‌کرد، هیچ جای پایی از خودش باقی نمی‌گذاشت!»

آمار دنیس برگ‌کمپ در آرسنال

مهاجم نوک: تیِری آنری

هیچ جایزه‌ای برای گمان زدن وجود تیِری آنری در این فهرست وجود ندارد. این مهاجم خوش‌استیل فرانسوی نماد واقعی دوران اوج لیگ برتر است؛ و اگرچه هفت بازی طول کشید تا نخستین مشارکتش در گل را در بیشترین سطح فوتبال انگلیس ثبت کند، سال‌های سپس برای اول چیزی کمتر از شگفت‌انگیز نبوده است. یادآوری می‌شود که وقتی‌که آنری در سال ۱۹۹۹ از یوونتوس به آرسنال پیوست، قیمت ۱۱ میلیون پوندی او توسط تعداد بسیاری مورد سخره قرار گرفت.

اما او با اثبات نادرست بودن همه تردیدها، به یکی از بزرگ‌ترین مهاجمان تاریخ فوتبال تبدیل شد. آنری که برای جانشینی نیکولا آنلکا به تیم آورده شده می بود، توسط آرسن ونگر فوراً به یک مهاجم مرکزی تبدیل شد؛ تغییری که در سال‌های سپس نتایج فوق الاده به همراه آورد.

آمار تیِری آنری در آرسنال

مهاجم نوک: ایان رایت

ایان رایت، که در سال‌های نوجوانی‌اش از سوی باشگاه‌هایی همانند برایتون و ساوت‌اند رد شده می بود، در آرسنال و طی ۲۸۸ بازی، به مهاجمی همه‌عیار تبدیل شد؛ او گل‌های بسیاری به ثمر رساند، جام‌های بسیاری برد و شخصیت رنگارنگش او را به چهره‌ای دوست‌داشتنی تبدیل کرد.

این مهاجم کاریزماتیک در دوران حضورش در هایبوری به‌سادگی دروازه‌ حریفان را باز می‌کرد؛ دستاوردی که یک قهرمانی لیگ برتر، دو جام حذفی و یک قهرمانی لیگ کاپ را برایش به‌همراه داشت. در دهه ۱۹۹۰، رایت یکی از محبوب‌ترین قهرمانان سکوهای ورزشگاه هایبوری می بود.

قبل از همه افتخاراتش، «عمو رایت» به‌علت توانایی شگفت انگیز‌اش در محوطه جریمه، در تاریخ آرسنال جاودانه شده است. با ۱۸۵ گل در کمتر از ۳۰۰ مسابقه، او هم چنان دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه است.

آمار ایان رایت در آرسنال

سرمربی و اسامی با لیاقت تقدیر

از منظر مربیگری، واقعاً فقط یک نفر قابل انتخاب است: آرسن ونگر؛ فردی که بر جورج گراهام و هربرت چپمن برتری دارد. او در سال ۱۹۹۶ به رهبری توپچی‌ها منصوب شد و درخشان‌ترین دوره تاریخ باشگاه را رقم زد؛ دوره‌ای که بازیکنانی همانند روبرت پیرس و سسک فابرگاس در کنار او می‌درخشیدند، هرچند در این تیم منتخب جایی برایشان باز نشده است. اولی یک وینگر بسیار بااستعداد می بود و دومی بازی‌سازی بی‌نظیر در میانه میدان.

مارتین کیون، مدافعی که نزدیک به ۲۰ سال برای آرسنال بازی کرد، نیز از جمله چهره‌های با لیاقت تقدیر است. این چنین ژیلبرتو سیلوا، هافبکی که طی شش فصل ستون خط میانی آرسنال می بود. احتمالا نام او همانند ویرا درخشان نباشد، اما اکثر نمایش‌های او با لیاقت تحسین بودند.

با نگاهی عمیق‌تر به تاریخ باشگاه آرسنال، نام‌هایی همانند کلیف باستین، پَت رایس و فرانک مک‌لینتاک، کاپیتان دوست‌داشتنی تیم قهرمان ۷۱-۱۹۷۰، نیز دیده می‌شود. همین‌طور بازیکنانی چون چارلی جورج، باب ویلسون و جورج آرمسترانگ. این فهرست تقریباً آخر‌ناپذیر است.

همه آمارهای ذکرشده مطابق داده‌های ترانسفرمارکت و باشگاه آرسنال است و تا تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۵ صحیح محسوب می‌شود.