ایالات متحده بزرگ‌ترین کاربر سامانه‌های هواپیمای بدون سرنشین (UAS) و دیگر پهپادها در جهان است و این حالت برای چندین دهه ادامه داشته. پهپادهای «شکارچی-قاتل»، جنگ را در قرن بیست‌و‌یکم دگرگون کرده‌اند، و شرکت Anduril Technologies اکنون در حال تلاش برای تشکیل تحولی دیگر در این عرصه با معارفه پهپاد جدیدی به نام Fury است. این پرنده‌ی خودمختار با کارآیی بالا و قابلیت انجام چند مأموریت، در رده‌ی پنجم دسته‌بندی پهپادها قرار دارد. پهپادهای گروه پنجم شامل هر وسیله‌ی پرنده‌ای می باشند که بیشتر از ۱,۳۲۰ پوند (۵۹۸ کیلوگرم) وزن دارند، می‌توانند در ارتفاع بیشتر از ۱۸,۰۰۰ فوت (۵,۴۸۶ متر) از سطح دریا پرواز کنند، و قادر به کارکرد در هر شدت هوایی می باشند. مثالهای فرد دیگر از پهپادهای این گروه شامل MQ-9 Reaper و RQ-4 Global Hawk می باشند.

پهپاد Fury تا این مدت داخل مرحله خواست رسمی نشده، اما نسبت به مثالهای قبل خود گامی رو به جلو محسوب می‌شود؛ در واقع به‌نوعی، یک جت جنگنده بدون خلبان است. افزودن قابلیت بدون سرنشین به جنگنده‌های حاضر ایده‌ای تازه نیست؛ به‌طور مثال، ارتش از جنگنده‌های قدیمی F-16 برای آزمایش‌های خودکار منفعت گیری کرده، اما Fury از پایه به‌گفتن یک هواگرد رزمی خودمختار طراحی و ساخته شده است.

Anduril از پیش از سال ۲۰۲۳ بر روی پروژه Fury کار می‌کرد و نخستین تصاویر آن در یک اختصاصی‌برنامه از ۶۰ دقیقه در ماه مه ۲۰۲۵ به نمایش درآمد. اگر نیروی هوایی آمریکا این هواپیمای بدون سرنشین را به‌گفتن سامانه تسلیحاتی تازه انتخاب کند، برنامه این است که به تشکیل زیاد برسد. در این صورت، آسمان میدان ها نبرد به‌زودی می‌توانند مملو از جنگنده‌هایی مرگباری شوند که بدون خلبان فعالیت می‌کنند؛ موضوعی که امکان انجام مانورهای پرشتاب (G بالا) و مزایای دیگر را بدون به‌خطر افتادن جان پرسنل نظامی فراهم می‌کند.

YFQ-44A Fury AAV

Fury نام داخلی انتخاب‌شده توسط Anduril برای این هواگرد است اما نام رسمی آن در مرحله گسترش YQF-44A بوده؛ هرچند در صورت انتخاب توسط نیروی هوایی، به گمان زیادً این نام تحول خواهد کرد. Fury به اندازه یک جنگنده استاندارد بزرگ نیست، چراکه نیازی به داشتن کابین خلبان و تجهیزات جانبی مرتبط با آن ندارد. این هواگرد در ابعاد تقریباً نصف F-16 – که یکی از پراستفاده ترین جنگنده‌های دنیاست – طراحی شده و دارای بال‌های مایل و نقاط اتصال خارجی برای نصب تسلیحات است.

شرکت Anduril پارامترهای عملکردی خاصی برای Fury در نظر دارد؛ از جمله سقف پرواز تا ارتفاع ۵۰٬۰۰۰ فوت و دستیابی به سرعتی در نزدیک به ماخ ۰.۹۵ (۷۲۹ مایل در ساعت یا نزدیک به ۱٬۱۷۳ کیلومتر در ساعت). به‌طور ایده‌آل، این هواگرد قادر خواهد می بود برای بازه‌های وقتی مختصر، تا +۹G و تا -۳G مانور انجام دهد و کارکرد پایدار در سطح +۴.۵G داشته باشد. برای قیاس، برخی از جنگنده‌ها می‌توانند تا ۶G را به‌طور پایدار و تا ۱۰ یا ۱۲G را برای زمان‌زمان زیاد کوتاهی تحمل کنند، اما این سطوح برای خلبان‌ها خطرناک و صدمه‌زننده است و به‌ندرت مورد منفعت گیری قرار می‌گیرد.

طول این هواگرد ۲۰ فوت (۶.۱ متر) و فاصله‌ی دو سر بال‌های آن ۱۷ فوت (۵.۲ متر) است. موتور آن از نوع توربوفن Williams FJ44-4M است که متعلق به دسته موتورهای هواپیماهای کلاس تجاری است. منفعت گیری از موتوری تجاری و در دسترس، امکان اغاز سریع تشکیل زیاد را فراهم می‌کند، که از اهداف مهم Anduril در صورت خرید این سیستم توسط نیروی هوایی ایالات متحده است. این پرنده دارای دو نقطه اتصال برای حمل موشک‌های AIM-120 AMRAAM جهت نبرد هوایی است، اما امکان پذیر این پیکربندی با پیشرفت گسترش یا تحول نیازهای مأموریتی، دستخوش تحول شود.

نخستین جنگنده‌ی خودمختار جهان

گسترش Fury بخشی از برنامه Collaborative Combat Aircraft (CCA) نیروی هوایی آمریکاست، که به‌جستوجو منفعت گیری هم‌زمان از هواگردهای دارای خلبان و پهپادهای خودمختار است. Fury از نرم‌افزار هوش مصنوعی Lattice شرکت Anduril منفعت گیری می‌کند تا بتواند مطابق شرایط برنامه‌ریزی‌شده عمل کند و در عین حال، هوش مصنوعی آن توانایی شناسایی، انتخاب و درگیری با اهداف را داشته باشد. ایده‌آل این است که حداقل یک پهپاد Fury همراه با جنگنده‌ای همانند F-35 Lightning II پرواز کند. در صورت شناسایی مقصد، Fury می‌تواند از فاصله‌ای دورتر از شعاع عملیاتی F-35 با آن دچار شود و بدین‌ترتیب، ایمنی جنگنده‌ی دارای خلبان نگه داری شود.

این یک جهش تکنولوژیک به‌سوی آینده‌ای است که سال‌ها در رؤیاها و کابوس‌ها فکر شده است. ساختن یک ماشین مرگبار خودمختار، منتقدانی دارد، اما مدیرعامل Anduril، برایان شیمپف، مطمعن داده که این سامانه هوشمند است و با مین‌های زمینی ضد تانک ساده تفاوت دارد. Fury قادر به شناسایی و درگیری با اهداف بالقوه خواهد می بود، اما مدام یک انسان می‌تواند داخل عمل شده، کلید شلیک (Kill Switch) را فعال کند یا پارامترهای مقصد آن را تحول دهد.

یکی از مزایای منفعت گیری از Fury آن است که ساخت و منفعت‌برداری از آن نسبت به هواپیماهای سرنشین‌دار زیاد ارزان‌تر است. اجزایی همانند چرخ‌های فرود را می‌توان در هر کارگاه معمولی در آمریکا ساخت. دیگر قطعات آن نیز به‌مراتب ساده‌تر از اجزای جنگنده‌های گسترش یافتهی نسل پنجم قابل ساخت می باشند. با این حال، Anduril تا این مدت قیمت دقیق Fury را اظهار نکرده، اما برآوردها مشخص می کند قیمت آن بین ۲۵ تا ۳۰ میلیون دلار خواهد می بود. این مبلغ به‌مراتب کمتر از قیمت یک F-35 است، و داشتن یک هم‌پرواز رباتیک می‌تواند هم نرخ بقای جنگنده‌ی سرنشین‌دار را افزایش دهد و هم قوت تهاجمی آن را بهبود ببخشد.