چالش‌های حاضر در مدیریت بیماری‌های مزمن و راه‌حل‌های آن

۱. دسترسی به دارو و درمان

در مشکلاتها طبق معمول دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی محدود می‌شود و این حالت جان افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن را به خطر می‌اندازد.

راه‌حل:

منفعت گیری از سیستم‌های مراقبت از راه دور، همانند مشاوره‌ و پیشنهاد‌های درمانی آنلاین،‌ به‌اختصاصی در مناطقی که دسترسی به خدمات درمانی محدود است، تا حد بسیاری مشکل درمان این بیماران را حل می‌کند.

۲. افتزیرساخت‌های بهداشتی

در شرایط بحرانی گمان دارد، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی صدمه دیده یا پرازدحام شوند و جان بیمارانی که به مراقبت‌های منظم نیاز دارند، به خطر بیفتد.

راه‌حل:

بیماران و خانواده آنها باید آموزش‌های ملزوم در خصوص نحوه کنترل بیماری در شرایط بحرانی را دریافت کنند. از این آموزش‌ها می‌توان به شناخت علائم اضطراری، چگونگی مصرف دارو و راه حلهای مراقبتی اشاره کرد. داروهای فرد بیمار و نسخه‌ها و تاریخچه پزشکی او هم باید در دسترس باشد.

این چنین در شرایط بحرانی همانند جنگ‌ها، باید تیم‌های پزشکی سیاری در محله‌های گوناگون فعال ‌شوند که به پشتیبانی افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن همراه شوند.

درضمن تامین داروهای حیاتی همانند انسولین، داروهای قلبی، سختی خون و دیگر داروهای مورد نیاز باید در برتری این افراد باشد.

۳. استرس و آشفتگی روان

شرایط بحرانی، به‌اختصاصی در زمان جنگ، تاثییر منفی بسیاری روی سلامت روانی افراد می‌گذارد که در نتیجه تنش و اضطراب را افزایش می‌دهد. در اینگونه اوقات شدت بیماری افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن زیاد تر می‌شود.

راه‌حل:

شبکه‌های حمایتی همانند اعضای خانواده‌ها، دوستان و سازمان‌های امدادی می‌توانند نقش مهمی در بهبود حالت افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن ایفا کنند.

۴. بی‌نظمی در توزیع خدمات درمانی

در شرایط بحرانی، توزیع ناعادلانه خدمات درمانی امکان پذیر علتشود، برخی از افراد نتوانند به درمان‌های مورد نیازشان دسترسی داشته باشند.

راه‌حل:

در شرایط بحرانی، نهادهای مسئول باید با منفعت گیری از فناوری‌های در دسترس، موجودی داروها و تجهیزات را ردیابی و به‌طور صحیح و عادلانه توزیع کنند. درضمن باید افرادی که به بیماری‌های مزمن دچار می باشند، در برتری قرار گیرند.

۵. افتمنابع انسانی (پزشک و پرستار)

پزشکان و پرستاران امکان پذیر در شرایط بحرانی با فشارهای جسمی، روحی و روانی بسیاری روبه رو شوند که روی کارکرد آنها تاثییر منفی می‌گذارد. درضمن حملات به زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی هم به تجهیزات پزشکی و منبع های انسانی صدمه می‌زند. این صدمه‌ها از توانایی کادر درمان برای رسیدگی به بیماران می‌کاهد.

راه‌حل:

توانایی‌ها و توانایی پزشکان و پرستاران باید تحکیم شود تا بتوانند در شرایط بحرانی، شدت عمل بیشتری داشته باشند. از این آموزش‌ها می‌توان به مدیریت بحران، طب اورژانس و توانمندی‌های روانی برای مقابله با فشارهای کاری اشاره کرد. درضمن دیگر کارکنان سازمان‌های بهداشتی هم بهتر است تجهیزبه توانایی‌هایی در پشتیبانی‌های اولیه شوند تا در اوقات لزوم بتوانند به پشتیبانی کادر درمان همراه شوند.

این چنین پایش از راه دور با فناوری‌های در دسترس، همانند سایت‌های آنلاین، تا اندازه‌ای افتپزشک را جبران می‌کند و بدین‌ترتیب از راه دور می‌توان به حالت بیماران رسیدگی کرد.

در شرایط بحرانی، جذب داوطلبانی که توانایی و توانایی پشتیبانی به کادر درمان را دارند می‌تواند از سختی روی پزشکان و پرستاران بکاهد. این افراد در انجام کارهای غیرپزشکی همانند توزیع دارو، مراقبت‌های اولیه و پشتیبانی به نقل‌وانتقال بیماران پشتیبانی کنند.

مدیریت بیماری‌های مزمن در شرایط بحرانی نیازمند تدابیرهای نوآورانه و منعطف است. با دقت به استراتژی‌های مهم در این عرصه می‌توان از بیماران نیازمند به دقت سریع، به‌خوبی مراقبت کرد.