ناوهای هواپیمابر، کشتی‌های زیاد بزرگ و باشکوهی می باشند و اندوخته‌گذاری روی آن‌ها نه تنها از نظر مالی بلکه از نظر زمان گسترش و منبع های دیگر نیز عظیم است. هیچ کشوری نمی‌خواهد این دارایی حیاتی را از دست بدهد. این ناوها تجهیزبه توپ‌ و سیستم‌های دفاعی قوی می باشند و زیاد تر توسط دیگر ناوهای جنگی همراهی خواهد شد تا از آن‌ها محافظت کنند. با این حال، دریا دشمنی قوی است و طوفان شدید هیچ اهمیتی به بزرگی یا تسلیحات یک کشتی و متحدانش نمی‌دهد. در بدترین شرایط، همانند یک طوفان مهیب، کشتی‌های جنگی گاهاً به دریا فرستاده خواهد شد؛ این یک تکنیک دفاعی است که آن‌ها را قادر می‌سازد شرایط سخت را بهتر مدیریت کنند. ناوهای هواپیمابر، به‌اختصاصی، حتی در طوفان‌های شدید نیز به‌ندرت واژگون خواهد شد و علت مهم آن طراحی منحصربه‌فردشان است.

شرایط جوی و گرانش طی قرن‌ها تاثییر بسیاری بر توانایی دریانوردان داشته و توانسته کشتی‌ها را از یک سمت به طرف دیگر حرکت دهد؛ حتی توانایی مجرب‌ترین ناخداها نیز به چالش کشیده شده. مسئله حیاتی در رابطه ناوها این است که آن‌ها طوری طراحی شده‌اند که مرکز ثقل پایینی دارند. شبیه کشتی‌های تفریحی، این ویژگی به ارامش کشتی روی دریای متحرک پشتیبانی می‌کند، اگرچه ناوهای هواپیمابر همیشه نمی توانند مسیرهای آرام‌تر را برنامه‌ریزی کرده یا حرکت منظم داشته باشند. مرکز شناوری کشتی بالاتر از مرکز ثقل آن قرار دارد و همراه با سطح صاف تعداد بسیاری از قسمت‌های ناو، به این معناست که کل ساختار ناو به‌طور طبیعی از قابلیت خودمتعادل‌سازی برخوردار است.

چطور شکل بی همتا ناوهای هواپیمابر به پایداری آن‌ها پشتیبانی می‌کند

شبیه کشتی‌های باری، مقصد مهم ناوهای هواپیمابر منفعت گیری حداکثری از فضای عرشه و انبار است؛ اگرچه در ناوهای هواپیمابر، مسائل مهم و پیچیده‌تری نیز وجود دارد که باید آنها را در نظر گرفت. کشتی‌های باری طبق معمولً برای ایمن نگه داشتن محموله‌ها طراحی‌های اختصاصی‌ای دارند، همانند قفل‌ و قسمت‌های اختصاصی برای نگهداری کانتینر. USS Nimitz؛ مرور بر تاریخچه قدیمی ترین ناو هواپیمابر جهان که تا این مدت فعال است.

USS Nimitz؛ مرور بر تاریخچه قدیمی ترین ناو هواپیمابر جهان که تا این مدت فعال است

در ناوهای هواپیمابر، نوشته فقط فراهم کردن فضا برای فرود، سوخت‌گیری، تامین تجهیزات و برخاست مجدد هواپیما نیست؛ این عملیات باید در همه شرایط به‌طور ایمن انجام شود. به این علت هر قسمت ناو به نگه داری اعتدال کل ساختار پشتیبانی می‌کند.

مسئله کلیدی برای پایداری، توزیع وزن است؛ برای مثال، همانطور که اگر ترازو وزن بیشتری در یک طرف داشته باشد به همان سمت مایل می‌شود، این نیروها نیز روی کشتی تاثییر می‌گذارند. در کلمه دریانوردی، کج یا مایل شدن به یک سمت «لیست» نامیده می‌شود و هرچه شدیدتر باشد، خطر بیشتری کشتی را تهدید می‌کند. از آنجا که کشتی در طول سفر همیشه به طور کاملاً صاف روی آب قرار نمی‌گیرد، یکی از برتری‌های مهم طراحی ناوهای هواپیمابر، توانایی مقاومت سریع و مؤثر در برابر این نیروها است. مرکز ثقل پایین کشتی علتمی‌شود که هنگامی ناو اغاز به کج شدن می‌کند، به‌طور طبیعی مجدد به حالت اعتدال برگردد و ادامه این روال سخت‌تر شود.

شکل خود کشتی

در طراحی یک ناو هواپیمابر، همه جزئیات اهمیت دارند. به گفتن مثال، ناو U.S.S. Gerald R. Ford، بزرگ‌ترین ناو ساخته شده تا بحال، زیر سطح آب زیاد پهن‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. علاوه بر این، نوک کشتی گرد است که علتکاهش تاثییر کشش آب نسبت به نوک‌های تیز سنتی می‌شود. به این علت ناو هواپیمابر همانند به کوه یخ است؛ ظاهر آن از سطح آب می‌تواند زیاد فریبنده باشد. شکل اختصاصی ناو نه تنها آن را در آب ایمن‌تر و متعادل‌تر می‌کند، بلکه به گمان زیادً شدت آن را نیز افزایش می‌دهد. در حقیقت، ناوهای کلاس Gerald R. Ford می‌توانند به شدت بیشتر از ۵۵ کیلومتر بر ساعت برسند.

ناوها، کشتی‌های عظیم و قدرتمندی می باشند و نقش مهم آن‌ها به گفتن باند پرواز برای هواپیماهاست. یقیناً، حوادثی روی ناو رخ می‌دهد و برخی هواپیماهای نظامی امکان پذیر به دریا سقوط کنند. اما پایداری ذاتی ناو علتمی‌شود که این خسارات گزاف، به وفور رخ ندهد. سیستم‌های اعتدال و جای‌گذاری بالاست نیز از راه حلهایی می باشند که خدمه می‌توانند با آن وزن کشتی را تنظیم و توزیع کنند.

قیاس ناو هواپیمابر تازه چین با ناوهای کشورهای غربی؛ کدام یک قوی ترند؟